wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5734 | WYNIKÓW
Cienka krawędź
Ta dziewczyna podobała mi się od dawna. Dużo rozmawialiśmy, żartowaliśmy, było miło. Nie pokazywałem jej jednak, jaka jest dla mnie ważna, że coś do niej czuję. Nagle okazało się, że ma chłopaka. Nie chce ze mną kontaktu, gdy proponuję przyjaźń, mówi, że to nieuczciwe. Modlę się, by chciała się ze mną przyjaźnić.
Gimnazjalista
Męcząca babcia
Kocham i szanuję moją babcię, ale coraz trudniej z nią wytrzymać. Terroryzuje całą rodzinę, a szczególnie mamę. Marudzi i krytykuje wszystkich. Przerywa każdą moją rozmowę z mamą. O byle co się obraża, a wtedy zmartwiona mama we wszystkim jej ulega. Rozumiem, że babcia ma za sobą pracowite życie, odchowała wnuki, ale ja też potrzebuję mamy. Od miesięcy nie rozmawiałyśmy, nie mamy chwili dla siebie, bo ledwie wróci z pracy jest na usługach babci. Czy można jakoś tę sytuację zmienić, bo przecież rodzina coraz bardziej cierpi.
Wnuczka
Przebaczenie odrzucenia
Jestem dzieckiem adoptowanym. Popełniam przez to wiele błędów, bo przecież jak mam normalnie żyć, skoro własna matka mnie nie chciała. Nie rozumiem, jak można alkohol postawić wyżej niż własne dziecko. Nie mogę jej wybaczyć. Jednocześnie boję się, że i ja będę do niej podobna, przecież to moja mama, ona mnie urodziła. Moi adopcyjni rodzice są bardzo wyrozumiali, ale martwią się, bo szarpią mną ostatnio sprzeczne uczucia. Najgorsza jest jednak złość i żal, że zostałam porzucona. Mówią mi, że powinnam matce przebaczyć. Czy taki czyn można przebaczyć?
Adoptowana
Niepotrzebne obawy
Miałam dobrego kolegę, ale zaczął mi się podobać, ja mu też. Wreszcie poprosił mnie o chodzenie. Miałam wiele wątpliwości, ale zgodziłam się. Od początku było źle, ciągle kłótnie, on się obrażał, mówił, że ja go chyba nie lubię, a mnie wszystko drażniło. Poprosiłam o kilka dni przerwy, on znowu obrażony. Nie chcę z nim chodzić, ale jak to rozwiązać? Tak bym chciała cofnąć czas. Strasznie cierpię z powodu tego, co się stało.
Zmartwiona
Zaborcza przyjaciółka
Przyjaciółka ma do mnie pretensje o to, że rozmawiam z innymi dziewczynami, że z tą, która obok mnie mieszka chodzę do szkoły. Jednak kiedy ona spotyka się z naszymi koleżankami, to jest dobrze, ale ja już nie mogę. Mam wrażenie, jakby izolowała się
i tkwiła w kręgu kilku osób, które lubi. Ja wolę porozmawiać ze wszystkimi, spotykać się razem, a chociaż zawsze ją zapraszam, aby
poszła razem z nami, ona odmawia. Nie wiem, co mam zrobić, a nie chcę tracić naszej przyjaźni.
Czternastolatka.
