wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 3292 | WYNIKÓW
Odważny za monitorem
Jeden z kolegów zaczął do mnie pisać i to coraz bardziej jak zakochany. Ciągle chciał się umówić, ja się cieszyłam, ale nic z tego nie wychodziło i to z jego winy. Zawsze w ostatniej chwili była jakaś przeszkoda. Ostatnio zaprosił mnie do siebie, bo chciał mi pokazać, jak bardzo mnie lubi. Napisał, że słowami nie potrafi tego wyrazić. Zgodziłam się , ale po raz kolejny ze spotkania nic nie wyszło. Nie wiem, co robić.
Gimnazjalistka
Czy to przeznaczenie?
Od ok. pól roku w moim życiu wydarza się dużo rzeczy połączonych ze sobą, jednym słowem - on. Wszystko zaczęło się na początku grudnia tamtego roku. Koleżanka zapoznała nas na zawodach, a potem co jakiś czas wpadaliśmy na siebie, co mnie bardzo cieszyło, a i jego chyba też, widziałam to jego spojrzeniu. Wnet minie rok od dnia, gdy się poznaliśmy. A teraz, niespodziewanie okazało się, że będziemy w jednej grupie w szkole językowej. Było zamieszanie z terminami i z nas utworzono nową grupę, więc pierwsze zajęcia mieliśmy we dwójkę. Jeszcze nigdy lekcja nie była tak wesoła i sympatyczna. Czy to przeznaczenie, czy to może być wola Boża, że on jest mimo woli coraz bliżej mnie?
14-latka
Mimo nieśmiałości
Pół roku temu na korytarzu w szkole zauważyłam przystojnego chłopaka. Spodobał mi się. Przez wakacje szukałam go w Internecie i znalazłam go. Wiem już jak się nazywa, ile ma lat, do której klasy chodzi, jakie ma zainteresowania, gdzie mieszka, znam jego plan lekcji i zawsze staram się być tam gdzie on ma lekcje, tylko jeszcze nigdy do niego nie zagadałam. Wstydzę się. Chciałam go zaprosić do znajomych na Fb, ale też się wstydzę. Kiedy na niego popatrzę i on popatrzy, to odwracam wzrok. Jak się nie wstydzić? Jak stopniowo go poznawać, żeby on pierwszy zagadał? Bo na korytarzu on tez na mnie często patrzy i odwraca wzrok jak ja popatrzę. Chciałabym, żeby coś z tego wyszło...
15 latka
Podsumowanie roku szkolnego
Kończy się dobry rok szkolny. Pomagałam innym tyle, ile potrafiłam. Jednak w życiu zawsze muszą być problemy. Otóż bardzo się boję śmierci kogoś z rodziny, boję się choroby, no i ciągle nie jestem z siebie zadowolona. Denerwuje mnie mój brak zorganizowania, czas spędzony w sieci, który by można lepiej wykorzystać. Dążę do doskonałości, ale niezbyt to mi wychodzi. No i ciągle nie wiem, co wybrać w życiu, a I klasa liceum właśnie się kończy. Medycyna? Muzyka? Może pisarstwo? Marzę o rodzinie i to wielodzietnej. Chętnie prowadziłabym rodzinny dom dziecka. Z pewnością chcę pomagać innym. No i jak każda dziewczyna w moim wieku marzę o dobrym chłopaku. Co Pani o tym wszystkim sądzi?
Licealistka
