wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 606 | WYNIKÓW
Wykańczająca zazdrość
Ostatnio zaczęłam się z ciągle kłócić z moją starą przyjaciółką. Zdałam sobie sprawę, że ja o sobie ciągle mówię, a ona mi o sobie nic, że jej nie znam. No to postanowiłam w jednym tygodniu nie opowiadać jej o sobie zbyt dużo. No i od razu poczułam się zła, obrażona na nią, a ona w tym samym czasie zaczęła przesiadywać na komórce. Podejrzewałam, że coś jest nie tak. Jakaś dziwna była. Nic już o niej nie wiedziałam. Zaczęła zostawać po szkole w mieście. Jak się pytałam z kim się idzie spotkać, bardzo ukrywała, nie chciała powiedzieć, mówiła, że i tak nie znam. Wkurzyłam się. Ja jej dużo mówię ona mi nic. W końcu przedwczoraj postawiłam ją pod murem. Mówię- koniec, nie może tak być. Okazało się, że to chłopak. Nie mam o nim dobrego zdania. Mam jej dosyć.
16-latka
Z czego zrezygnować?
Gram na instrumentach, tresuję psa, czasami piszę powieść, gram na komputerze (zauważyłam, że niewiele brakuje mi do
uzależnienia) i chodzę do stajni, gdzie zajmuję się końmi. Chciałabym także się nauczyć na nich jeździć, ale moi rodzice się na to nie zgadzają. W szkole uczę się bardzo dobrze, ale idzie mi (powoli) coraz gorzej. Rodzice chcą mi zabronić spotkań ze zwierzętami (uważają, że cały czas o nich myślę - tak samo jak o grach i dlatego opuszczam się w nauce), a ja bardzo je kocham i wolę ograniczyć dostęp do komputera. Co do ćwiczeń na instrumentach, także się opuszczam, a moi rodzice nie mają dużo pieniędzy i coraz częściej mówią, że mało ćwiczę i wypiszą mnie ze szkoły muzycznej. Muzyka jest moją drugą miłością obok książek i zwierząt. Pomijam problemy z moimi rówieśnikami z klasy, bo takie też mam.
Co mam zrobić? Proszę o dobrą radę.
Gimnazjalistka, 14 lat
Męki dorastania
Ciągle mam "doła", chodzę smutna, nic nie jest w stanie mnie uszczęśliwić. Właściwie powinnam być szczęśliwa, bo "ziściła się" większość moich marzeń. Ale ja sama z sobą nie mogę wytrzymać. Codziennie płaczę, czasem zupełnie bez powodu. Ostatnio złapałam się na tym, że jestem wredna dla osób które kocham. Mam już dość swojego zachowania. W szkole, pomimo tego, że zawsze byłam wzorowa, opuszczam się, moje oceny już mnie nie satysfakcjonują. Widzę, że moje zachowanie nie podoba się nauczycielom i choć chcę je jakoś zmienić, to niezbyt mi się udaje. W domu właściwie ciągle się uczę. Siedzę zazwyczaj do północy, czasem później, potem słucham muzyki i płaczę. Ostatnio nawet w Kościele. Przypomniała mi się zmarła babcia i nie mogłam
powstrzymać łez. Ostatnio często przypominają mi się bliscy zmarli.. Tak bardzo mi ich brakuje.
13-latka
Zniszczona pasja?
Mój trener ( a zarazem mój wychowawca ) powiedział tacie, że się nie uczę. Mam piątki, czwórki, czasem jakąś trójkę . Zdarzyły się dwie jedynki. Tata wtedy bardzo się zdenerwował i zabronił mi treningów z siatkówki na 2 tygodnie . Jeżeli nie poprawię wyników w nauce , to powiedział, że ,,mogę się pożegnać z siatkówką na zawsze''. Ten sport jest moją pasją. Od tej sytuacji minął już tydzień. Przestałam dostawać oceny dostateczne. Tacie się to dalej nie podoba . Ostatnio gdy graliśmy w siatkówkę na wf , to przestało mi to sprawiać przyjemność. Brak treningów spowodował chwilowy brak umiejętności. Byłam
załamana. Czuję, że tata zepsuł moją pasję.
13-latka
