wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 437 | WYNIKÓW
Ekscytujący żywot maturzystki
Rwący strumień życia zaczął gwałtownie przyśpieszać. Do matury zostało już niewiele czasu. Zewsząd bombardują mnie opowieści o tragicznym stanie naszej wiedzy. Piszę raport z oblężonej twierdzy ładu i spokoju.Odpadłam z olimpiady polonistycznej na drugiej części etapu okręgowego, romantyczna historia z chłopakiem nie rozwinęła się wcale a wcale. To znaczy-przez miesiąc nasze rozmowy na czacie
zatykały internet w całej okolicy, a potem on zamilkł (może i nie ma czasu, ale gdyby mu zależało-ogarnąłby się już). Ani jedną, ani drugą porażką nie przejmuję się wcale a wcale.W obliczu nadchodzących matur zachowuję spokój. Wiem, że polski, matematyka i angielski pójdą mi co najmniej przyzwoicie, na polonistykę dostanę się na pewno, chociaż z MISHem mi się raczej nie uda.
Lęk przed nowym etapem
Kończy się cudowny czas liceum, do matury coraz bliżej, a ja aż drętwieję ze strachu i niepewności, jak to będzie w studenckim życiu. Czy nie zostanę odrzucona przez rówieśników? Nie przepadam za imprezami, jestem domatorką. Na domiar złego chłopak, który mi się bardzo podobał, w którym się skrycie kocham od dłuższego czasu, okazał się chamski, wyśmiał dziewczynę, było to żenujące. W szkole czuje się już napięcie, że przed nami ostatnie tygodnie, a potem dorosłość, odpowiedzialność. Przez to jestem teraz ciągle w dołku, smutna, zmartwiona, brakuje mi dawnej radości życia.
Maturzystka
Zawalony sprawdzian
W naszej klasie panuje straszna rywalizacja. Należę do najlepszych, ale jeśli kilka razy poszło mi coś gorzej, to wychowawca robił uwagi, że się na mnie zawiódł, że stać mnie na więcej. Jedni komentują oceny innych, kpią z gorszych ocen. Z różnych względów zawaliłam ostatni sprawdzian z matematyki. Koleżanka już się śmiała i pytała, jak zniosę to, co się będzie działo. Że ona jest z mojej porażki zadowolona jest aż nazbyt widoczne. Aż się boję iść jutro do szkoły.
Gimnazjalistka
Lęk przed rozstaniem
Jeszcze tylko ostatnie miesiące nauki, matura, a potem wyjazd na studia. Wybrałam miasto odległe o 100 km, czyli najbliżej, jak to możliwe. Nie wyobrażam sobie bowiem rozstania z mamą. Miałam cudowne dzieciństwo, piękną młodość. Na rodziców zawsze mogłam liczyć. A mama to moje najlepsza przyjaciółka. Na zakupy lubię chodzić tylko z nią, razem spędzamy wolny czas. Chyba nie dorosłam jeszcze do studiów. Płaczę, gdy o tym myślę, nie wiem, jak sobie poradzę.
Maturzystka
A gdy pojawia się chłopak…
Mam cudowną przyjaciółkę od lat. Spędzamy razem każdą wolną chwilę. No i nagle pojawił się chłopak, oboje się w sobie zauroczyli. Niby jeszcze nie są parą, ale wszyscy widzą, co się dzieje. Ostatnio ona kilka razy usiadła z nim na lekcji. Zapytała, czy nie mam nic przeciwko. A co ja miałam powiedzieć? Nie obraziłam się, niby to rozumiem, ale jakoś zrobiło mi się przykro.
14-latka
