wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 596 | WYNIKÓW
Szkolne dylematy moralne
Nie wiem, czy np. można zrobić coś złego, by z tego wyszło dobro. Np. uczę się bardzo sumiennie, ale czasami w natłoku nauki zdarza mi się przygotować ściągę. Najczęściej wcale z niej nie korzystam, bo się boję, ale wyrzuty sumienia mnie męczą. Takich dylematów mam sporo, gubię się w nich, nie potrafię jasno odczuć, co jest dobre a co złe. Np. zależy mi na popularności w klasie, szkole, parafii, ale potem się martwię, czy to jest dobre, czy nie rozmawiam ze zbyt nieodpowiednimi osobami...
15-latka
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
Wybrany przez Boga
Od miesięcy byłam na prawie każdej Mszy, do której on służył. Bardzo, ale to bardzo mi się spodobał, to zaangażowanie w parafię i bijąca od niego dobroć. Trochę zerkaliśmy na siebie, ale zabrakło nawet uśmiechów. Teraz dowiedziałam się, że ten chłopak idzie do seminarium. Czuję złość pomieszaną z roz-czarowaniem. Wiem, że nie mogę ingerować między niego a Boga. Marzę, aby poznać go i może liczyć, że zmieni plany. W końcu w jakimś sensie seminarium jest, oprócz nauki, czasem próby, prawda? Może to nie będzie dla niego? Jestem młoda, mogę poznawać ludzi, on tak samo, nic niczego nie wyklucza, a ja w sercu, cichutko, mogę liczyć na to, że akurat zmieni plany...
Co Pani o tym myśli?
17-latka
Polubić swoją szkołę
Żałuję wyboru mojego technikum. Kierunek kłóci się z moimi zainteresowaniami. Ilość materiału jest przytłaczająca i właściwie nie robię nic oprócz chodzenia do szkoły, nieudolnych prób nauki i spania. Nie znoszę zawodu, do którego ta szkoła ma mnie przygotować. Nienawidzę tego kierunku. Myślałam o tym, żeby przepisać się do liceum, ale musiałabym nadrabiać pół roku, poza tym mam ciężki charakter i myślę ze po prostu bym się nie zaaklimatyzowała. Lubię moją klasę. Cale życie marzyłam żeby robić coś związanego z muzyką, ale przez własną głupotę i strach nie poszłam nawet do szkoły muzycznej. Został mi wokal, ale jestem strasznie nieśmiała i nie lubię wystąpień publicznych.
17-latka
Zbliżyć się chociaż trochę
Znamy się z widzenia, mamy swoje adresy w znajomych na f-b, ale do tej pory nie rozmawialiśmy. Koleżanka z jego klasy powiedziała, że on jest bardzo nieśmiały, a gdy mu na czymś zależy, to tylko bardziej się stresuje. Tak bym go chciała poznać, zanim opuści naszą szkołę po maturze. A jej czas już bliski.
Licealistka
Nie porównuj się do koleżanek
Nie wiem, może ja się wydaje inną, ale nawet gdy jadę do szkoły, nie maluję się. Czasem tuszuję rzęsy i tyle. A inne dziewczyny są bardzo pomalowane, paznokcie zrobione. Niekiedy mam wielką ochotę być jak one, chodzić z torebką do szkoły, wymalowana i nie przejmować się nauką. Nie wiem, czy to działanie szatana? Przecież na malowaniu się i strojeniu się świat nie kończy się, są też inne wartości. Wiadomo trzeba być czystym i schludnym, ale no nie aż tak jak one. Ja nie palę i nie piję. One tak.
Licealistka
