wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 744 | WYNIKÓW
Wybłagane oceny
Jestem załamana moją sytuacją. Postawiłam sobie poprzeczkę dość wysoko, chce mieć oceny takie jak na semestr albo wyższe, tymczasem nie jest dobrze. W I semestrze wiele ocen poprawiałam w ostatniej chwili, coś tam wybłagałam, średnia była świetna, ale ja wiedziałam, jaka jest prawda. Rodzice pękali z dumy, dalsza rodzina gratulowała. Co będzie, jeśli niektóre oceny spadną w dół? Każda lekcja wywołuje u mnie ogromny stres. Boję się materiału z matematyki, bo chociaż siedzę i ćwiczę godzinami, nie rozumiem. Chciałabym się uczyć bez tego lęku, że mi się coś nie uda. Tymczasem klasa ma rewelacyjne oceny. Już nie mam siły. Każda gorsza ocena wywołuje u mnie nienawiść do samej siebie. Boję się gadania babci, że nie uczę się tak dobrze jak rodzice.
Licealistka
Różnica zdań
Nie potrafię poradzić sobie z ambicjami mojej mamy. Uczę się dość bardzo dobrze. Ostatnia średnia to 5,25. Zawsze świetnie się uczyłam. Nawet nie musiałam spędzać wiele czasu przed książkami. Mam treningi i zbiórki harcerskie. Nie uczę się, pomimo to dostaję te 4 lub 5. Jestem z tego zadowolona. Moja mama nie. Nie umiem z nią na spokojnie porozmawiać. Nie widzę sensu w bezsensownym gonieniu za ocenami. Za najlepszym liceum, studiami, pracą, pieniędzmi. Chcę robić to co kocham. Mieć pasje. Podróżować. Ale chcę też, aby mama była szczęśliwa, żebym nie musiała jej ranić.
Trzecioklasistka
Siostry- różne osoby
Denerwuje mnie, że młodsza o rok siostra lepiej radzi sobie w życiu. Jest swobodna, biega po sklepach, ma wiele koleżanek, nie zwierza się z wszystkiego rodzicom. Ja lubię książki, nie przepadam za wychodzeniem, o wszystko pytam rodziców. No i jest problem, bo im nie podoba się wybrany przeze mnie kierunek studiów. A ja jestem pewna, że to coś dla mnie. Chciałabym być tak swobodna jak siostra.
17-latka
Nałóg pisania
Napisałam kiedyś do nieco starszego chłopaka, którego znam słabo, mieszka daleko. On ma dziewczynę, ale odpisuje mi. Niestety, to ja zawsze zaczynam rozmowy. Chyba wpadłam w nałóg pisania, bo też nudzę się często, a z nim się dobrze gada. Chcę przestać, ale nie potrafię. Jak się za to wziąć?
Nastolatka
Są takie sfery w życiu, o których opowiada się tylko najbliższym albo wyłącznie Panu Bogu
Zapytano kiedyś papieża Jana XXIII, czy można wydać jego osobiste notatki, które zaczął prowadzić jeszcze jako nastolatek. Papież odpowiedział tak: „Dawniej odczuwałem pewną odrazę na myśl o rozgłaszaniu moich tak osobistych spraw. Rozumiem dobrze, że o papieżu ludzie chcieliby wszystko wiedzieć i że wszystko może przydać się historii. Ale w tych kartach jest zawarta cała moja dusza, to, co bardziej niż cokolwiek innego odczuwam jako swoją własność”.
