wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2240 | WYNIKÓW
Obiektywne spojrzenie
Mam przyjaciela. Nie wiem, czy mam jakieś szanse u niego, bo z jednej strony się dogadujemy, oboje siebie szukamy w szkole i na komunikatorach, ale bywa i tak, że on ostentacyjnie zaczepia inne dziewczyny i spogląda na mnie, jak zareaguję. A ja przecież nie mam żadnych praw. Sama nie wiem, czy są jakieś szanse, by przyjaźń została pogłębiona?
14-latka z nadwagą
Bez przesady
Pewien kolega pokazuje mi na różne sposoby, jaka jestem dla niego ważna. I ja go bardzo lubię, ale to ukrywam jak się tylko da. Co będzie, jeśli on zrezygnuje, uzna, że może kocham się w innym? Rozmawiam swobodnie z różnymi kolegami, ale jeśli tylko on się pojawia, milknę lub odchodzę. On otwiera mi drzwi, zagaduje, jest zawsze w pobliżu, a ja go unikam. Moim zdaniem chłopak ma się starać o dziewczynę, zdobywać ją. Nie chcę być jak niektóre koleżanki biegające za chłopakami. Czy są jakieś szanse, że będziemy parą? To taki wartościowy chłopak!
15-latka
Trudna sytuacja
Nie umiem wpasować się do swoich rówieśników. Ciągle rozmawiają w wulgarny sposób, tylko na takie tematy, że nie da się tego słuchać. Ciągle przeklinają. Wyzywają mnie i rysują tęczę na mojej szafce, co potęguje afery w szkole. Przez to nigdy nie będę miał dziewczyny. Planuję zmienić szkołę. Nie wiem, co robić, pomocy.
Nastolatek
Piękny był tylko początek
Poznałam miłego chłopaka. Był inny niż większość chłopców. Wyznał mi miłość i od tej pory jesteśmy razem. Jednak od jakiegoś czasu nasz związek trwa w martwym punkcie. Niby dalej daje mi kwiaty i tym podobne, ale od tygodnia cały czas przebywa z inną. Śmieje się z nią, pisze, żartuje. Ja natomiast czuję, że go tracę. Chce mi się płakać. Nie wiem, co robić!
Piątoklasistka
Ciągłe dołki
Zaczęłam biegać, mam wrażenie, że pomału nabieram pewności siebie. Niestety, zauważyłam, że dobra postawa trwa "do czasu". Staram się, planuję, zdrowo odżywiam, ćwiczę, modlę się i zawsze następuje trach. Albo dołek, albo porównywanie siebie do ogarniętych życiowo. Gdzie tam moje wyjście w góry w porównaniu do ich podróży. Czy praca nad sobą ma sens, jeśli mam wrażenie że zawsze wracam do punktu wyjścia - "dołka upodlenia" z płaczem, słodyczami, niewychodzeniem z domu i marnowaniem czasu przy komputerze?
Licealistka
