wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1932 | WYNIKÓW
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Tratwami na wyspę
Dzisiaj Filip wpadł na pomysł budowania tratwy. No, takie zabawy to my lubimy. Dziewczyny zaraz też postanowiły budować tratwę, chociaż miałam wrażenie, że Przemkowi marzył się inny podział. On chętnie byłby w drużynie z Basię, a reszta niech robi co chce. Ale cztery dziewczyny ostro zbierały gałęzie, wiązały je sitowiem, ciągle o coś prosiły ojców, o co protestowali chłopcy. Na lewym brzegu jeziora znajduje się mała wyspa i tam pod wieczór dopłynęły tratwy z budowniczymi.
Przebaczanie pod warunkiem?
Mam problem z ludźmi. Niby chcę iść na psychologię, a upadam przy zwykłych kontaktach z rówieśnikami. Zawsze dążę do zgody, a sytuacje konfliktowe bardzo przeżywam. Zawsze dążę do zgody, biorę na siebie większą część winy, byleby wszystko było już dobrze. Ale mam problem z przebaczeniem, oczekuję przeprosin. Zauważyłam, że dążę do perfekcjonizmu, że chcę być lubiana, podziwiana itd. Chciałabym ze wszystkimi żyć w zgodzie, ale wiem, że to niemożliwe. Dlaczego tak emocjonalnie reaguję na kłótnie?
Gimnazjalistka
Trudne relacje
Świetnie się uczę, ale w szkole mam niemałe problemy z przyjaźnią. Z pierwszą przyjaciółką nagadałyśmy sobie o wiele za dużo w gniewie i chociaż się pogodziłyśmy, to nie wróciła dawna relacja. Mam nową koleżankę, ale
niezbyt dobrze się rozumiemy. Zawsze wydaje mi się, że ona uważa mnie za
dziecko. Zmieniać to koleżeństwo, czy nadal walczyć o starą przyjaźń?
Szóstoklasistka
Najnowsze w serwisie
- Przestrogi Pana Jezusa
- Zielone święto
- Zmarł ostatni polski żołnierz operacji "Market Garden"
- Miłosierni jak Ojciec
- W Łańcucie o barokowych flugach i innych dawnych wynalazkach
- Na Kasprowym Wierchu 61 cm śniegu
- Pojednaj się!
- Wirtualnie w Jerozolimie
- Traktuj innych tak jak sam chcesz być traktowany
- Znak Jonasza
