wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5572 | WYNIKÓW
Zawirowania w grupie
Wszystko zaczęło się od kiedy od naszej grupy przyjaciół odeszła jedna osoba. Podobno czuła, że do nas nie pasuje. Tak właściwie to prawda, więc tylko
dlatego pozwoliłyśmy jej odejść. Czteroosobowa paczka przyjaciół zmieniła się w trzyosobową. Teraz czuję, że to ja do nich nie pasuje. Interesują mnie
zupełnie inne rzeczy niż moje przyjaciółki. One chcą, abyśmy spędzały ze sobą jak najwięcej czasu w te ferie, ale ja nie chcę. Kłamię, że jestem zajęta i nie mogę się z nimi spotkać, a tak naprawdę siedzę w domu. Z drugiej strony irytuje mnie, że one tak miło razem spędzają czas. Wtedy mam jeszcze
większe wrażenie, ze do nich nie pasuje. Nie wiem jak mam wytłumaczyć sobie moje zachowanie. Mam nadzieję, że pomoże mi Pani.
Gimnazjalistka
Co będę robiła bez fb?
Można powiedzieć, że wkręciłam się w facebook, mam go od 4 lat. Mam ponad 800 znajomych, dużo lików, dużo osób do mnie pisze. Jednak są momenty, kiedy to ponad 800 znajomych odwraca się plecami. Kiedy są problemy wiem - że jestem samotna. Jeden z kolegów twierdzi, że mnie wspiera, ale robi tak tylko na fejsie. Prosi o wypracowania z polskiego, angielskiego. A ja ulegam. Mam wątpliwości czy facebooka sie pozbyć, jestem za, jednak są tam ważne
informacje co do szkoły. Mam obawę, że nie będę miała co robić, w urodziny mi nikt nie napisze, już nie dodam żadnego zdjęcia. Jeśli chodzi o moje życie na żywo, to mam koleżanki, kolegów z którymi nie piszę na fb. Tylko jestem uzależniona. Chyba.
Nastolatka
Jedynaczce ciężko
Mam problem dotyczący bycia jedynaczką. Spotkałam się z wieloma stereotypami na ten temat, np. że takie osoby są rozpuszczone, samolubne itd. lecz zupełnie się z tym opisem nie zgadzam. Od kiedy pamiętam, chcę mieć rodzeństwo, byłabym wręcz w stanie spać na podłodze byleby nie być sama, rzeczy materialne czy nawet pies nie są dla mnie "zamiennikami". Uważam też, że nawet moja najlepsza przyjaciółka nie jest w stanie zastąpić mi siostry, chociażby dlatego, że nie mieszkamy pod jednym dachem, a nasi rodzice mają różne poglądy. Gdy widzę jakieś rodzeństwo, to mam aż łzy zazdrości i smutku w oczach. Obecne życie jako jedynaczka to tylko jakiś koszmar (chociaż jest to niemożliwe, bo jestem pierwszym i ostatnim dzieckiem matki jak i ojca. Nie wiem już co mam robić.
Licealistka
