wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2222 | WYNIKÓW
Straszne napięcie
W domu jestem wyluzowana, zachowuję się zwyczajnie. Ale w szkole męczy mnie niesamowite napięcie, boję się odzywać, gier sportowych, wystąpień na forum klasy. Nie znoszę myśli, że inni mnie obserwują. Napięcie bywa tak mocne, że aż sztywnieję. W tym roku kończę szkołę, mam nadzieję, że w liceum to minie, bo też u nas nie panuje atmosfera nauki, wręcz przeciwnie.
Gimnazjalistka
Konflikty z mamą
Chyba pewnego dnia oszaleję. Moja mama nie pracuje zawodowo, więc gdy wracam ze szkoły chce ze mną rozmawiać, chce długich opowieści. A ja po lekcjach potrzebuję samotności i ciszy. I chociaż tego nie chcę, to każdego dnia jest pyskówka, pretensje, awantury, krzyki i płacz. Nie wytrzymam tego dłużej, mam jakąs niezrozumiałą dla mnie potrzebę ruchu, zmęczenia fizycznego, bo psychicznie po prostu wysiadam…
Gimnazjalistka
Nie jestem samotnikiem
Moi rodzice są samotnikami. Nie mają znajomych, nikt nas nie odwiedza, a rodzina mieszka daleko. Też nie bardzo się odwiedzamy. Dawniej o tym nie myślałam, sądziłem, że tak jest wszędzie. Teraz jednak bardzo bym chciał więcej kontaktów z rówieśnikami, nie tylko w szkole. Rodzice do tej pory nie zgodzili się na żadne dodatkowe zajęcia, ale też nie naciskałem. Pytałem, co o tym myślą, a oni byli przeciwni i koniec. Nie zgodzą się, by koledzy do mnie przychodzili, cenią sobie spokój w domu. Chciałbym sporo zmienić w swoim życiu, ale jak?
16-latek
Nauka przed egzaminem
Przygotowuję się do matury. Przed feriami nauczyciele powtarzali nam, że my w tym roku nie mamy ferii, ale długie wakacje. Od początku ferii zrobiłam pełno zadań maturalnych, jednak czuję, że to jeszcze nie to. Wiedza nie chce się do końca utrwalić. Zostało mi jeszcze dużo to powtórzenia. Mój pokój przypomina biuro. Pojawiły się bóle głowy, bezsenność, pustka w głowie... I to uczucie, że jestem do niczego.
Maturzystka
Wątpliwości
Kręci się koło mnie chłopak, bardzo chętny do wszelkiej pomocy. Od kilku dni zadaje różne pytania jakby mnie testował albo przeprowadzał wywiad. Pyta głównie o sprawy dotyczące wiary i też trochę "obyczajów" (np. czy piję piwo na imprezach, co sądzę o świadkach Jehowy, itp.), a później sam mi przedstawia swoje zdanie na ten temat. Niby nic dziwnego, powinno się poznać wartości drugiego człowieka, ale jakoś mnie to razi, wolałabym, żeby takie rzeczy po prostu 'wyszły w praniu', w jakiejś bardziej naturalnej rozmowie. On się cieszy, że jestem wierząca, a według mnie to nie powinien być jakiś powód do wychwalania drugiego człowieka. Mam też wrażenie, że on do wiary podchodzi bardzo dziecinnie - mówi, że dla niektórych ludzi Bogiem są pieniądze, dla innych komórka, itp. i cieszy się, że ja taka nie jestem (i pewnie też się cieszy, że on taki nie jest
