wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2220 | WYNIKÓW
Ucieczka przed uczuciem
W mojej klasie wyśmiewali się trochę ze mnie, że chodzę do kościoła, że żyję wiarą. Nie martwiłam się tym za bardzo. Ale pewien kolega zwrócił na mnie uwagę, był zawsze miły. Starałam się go zniechęcić. Kiedyś wyznał uczucie, a ja skłamałam, że nic nie czuję. Jednocześnie prosiłam Pana Boga o znak, czy to chłopak dla mnie. Podczas pożegnalnej zabawy tańczył tylko ze mną, powiedział, że bardzo się cieszy, bo będziemy w jednej klasie. Ja od początku czułam coś do niego, tęsknię za nim i śnię. Tak się ucieszyłam, że wybrał tę szkołę co ja i będziemy w jednej klasie!
Licealistka
Nie martwmy się
Od jakiegoś czasu czytam Biblię (to znaczy, czytałam zawsze, ale zwykle na zasadzie losowania, niedawno postanowiłam czytać codziennie co najmniej dwa rozdziały, tak, żeby przeczytać w końcu Pismo Święte od deski do deski), Ciągle jestem w Księdze Rodzaju i w opisie wygnania z Raju, niby tak dobrze znanym, natrafiłam na zdanie, które uderzyło mnie z ogromną mocą. ,,Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i jego żony odzienie ze skóry i przyodział ich". W momencie, który ośmielę się nazwać najmroczniejszym momentem w historii ludzkości, Bóg nie tylko zapowiada przyszłe zbawienie i daje nadzieję, ale też troszczy się o najprostsze, doraźnie potrzeby.
Niech Bóg to ogarnie....
Widzę, że moje licealne podejście, że na studiach będę miała mnóstwo czasu na miłość, było nieco… abstrakcyjne. Wiem, że to nie ja rozdaje karty i wiem, że się dostosuję, ale… mogę chcieć, prawda? Z tym dostosowywaniem się do woli Bożej to swoja drogą też nie takie proste. Czasem w chwili szczególnej tęsknoty słyszę w swoich myślach “Czekaj” (czasem z jakimiś jeszcze delikatnymi obietnicami szczęścia), wtedy albo spływa na mnie spokój, albo przeciwnie - jakaś złość, że znów, znów tylko “Czekaj”…. Ale to nic, Bóg widzi i niech On to ogarnie: i mój spokój, i zniecierpliwienie. Wszystko. Pewnie nie pierwszy raz to ogląda i da sobie z tym radę, zresztą, że tak powiem, nie ma wyboru. Ja Mu go nie pozostawiam, modlę się, proszę, zawierzam, więc musi mi pomóc, inaczej będę bardzo zła! A złej mnie chyba Bóg nie chciałby chyba mieć na karku.
Studentka
