wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1759 | WYNIKÓW
NIEŚMIAŁOŚĆ CZY WRAŻLIWOŚĆ?
Jestem starszym nastolatkiem I wciąż nie potrafię pokonać nieśmiałości. Chciałem powiedzieć jednej dziewczynie, co czuję, ale nie przemogłem się. Przeczytałem gdzieś, że to wina mojej matki, która była wymagająca i surowa.
Z drugiej strony nie wiem, czy nie odzywa się we mnie powołanie. Ta myśl wciąż natrętnie powraca. Trochę się w tym gubię.
Zagubiony
Za spokojny?
Jestem spokojny i tym bardzo różnię się od rówieśników, chłopaków nerwowych, ruchliwych i hałaśliwych. Z rodziną sporo się śmieję, dobrze czuję się w domu. W szkole nieco gorzej, bo nie mam tych gadżetów co koledzy, którzy tylko na ten temat rozmawiają Nauczyciele ciągle podkreślają, że jestem za spokojny, ale ja po prostu taki jestem.
Szóstoklasista
Źle mnie zrozumiał...
Gdy byłam młodsza, to strasznie krytycznie i z pogardą oceniałam innych. Uważałam siebie za lepszą. Dawałam temu wyraz i w końcu wszyscy się ode mnie odsunęli. Ale to już za mną, zmieniłam się i skończyła się samotność. Teraz widzę w naszej grupie oazowej młodszego chłopaka, który zachowuje się tak, jak ja kiedyś. Chciałam go ostrzec, a on się do mnie przyczepił i nie rozumie, że nie mam ochoty na kontakty.
16-latka
Wahania
Słuchałam rekolekcji o powołaniu. Uspokoiły mnie. Ale potem wysłuchałam świadectwa pewnego księdza . Mówił, że od zawsze czuł powołanie do bycia osobą konsekrowana, tylko na wiele sposobów próbował to zagłuszyć i wmówić sobie, że to nieprawda. Tutaj właśnie zaczynam się martwić. Od zawsze czuję, że powinnam być siostra zakonną i boję się, że w moim przypadku jest tak samo. Chcę działać zgodnie z wolą Boga. Wiem, że wtedy będę szczęśliwa. Mimo to jednak boję się i nie chcę , żeby moim powołaniem było bycie osobą konsekrowana. Moje myśli mnie rozrywają. Nie wiem, co mnie czeka. Nie umiem nie myśleć i nie czekać na chłopaka, a z drugiej strony nie chcę tego robić. Wiem, że Bóg nie chce nic na siłę i chce mojego dobra. Wiem, że moje odczucia, to nie jest dowód, że Bóg ma taki plan. Ja nic nie wiem.
Zagubiona Gimnazjalistka
Właściwy moment
Jaki wiek jest dla Pani tym do chodzenia i kochania? Sama się nad tym zastanawiam, bo niedawno w mojej głowie pojawiło się stwierdzenie, że chłopak jest po to, żeby potem był narzeczonym, jeszcze później mężem, a potem ojcem. A mi jest tak smutno samej, bez przyjaciół i oparcia. Może to chłopak będzie dobrym rozwiązaniem? Ktoś do kochania i przyjaciel w jednym. Nikt nie chce być sam. Chciałabym ulokować swe uczucia, ale to pewnie nie ten moment. Kiedy będzie ten odpowiedni?
16-letnia Michalina
