wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2150 | WYNIKÓW
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Bez histerii
Spodobał mi się kolega z klasy, zakochałam się, miałam nadzieję, że on też coś poczuje. Niestety, odrzucił mnie i życie straciło sens. Wolałabym nie żyć. W klasie wszyscy wiedzą, jaki on był dla mnie ważny, a on mnie lekceważy. Myślę o tym, by się może przepisać do sąsiedniej klasy. Jak sobie poradzić po takiej porażce…
Gimnazjalistka
Ta Noc kryje Moc
Co takiego jest innego w tej Nocy? Tylko ta Noc kryje taką Moc! Hip hip hura Alleluja! Gdyby dziennikarze „Małego Gościa” zapytali mnie, co najbardziej pamiętam z Triduum Paschalnego, czyli trzech najważniejszych dni w roku, odpowiedziałabym tak, jak dzieci z Arki Noego: „Nic nie widać, kiedy gasną światła, wszyscy czekamy, to niezwykła Pascha, to jest noc, niezwykła noc…”.
