wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2192 | WYNIKÓW
Przygotowac ściągę?
W tym tygodniu sprawdzian z historii. Zupełnie nic na niego nie umiem i boję się, że już się nie zdążę nauczyć, bo w międzyczasie mam jeszcze inne kartkówki. Rodzice będą na mnie bardzo zdenerwowani, jeśli dostanę złą ocenę. Pomyślałam, że zrobię ściągę. Boję się ściągać, że to grzech. Więc wymyśliłam, żeby tego dnia nie iść do szkoły, ale wtedy okłamałabym Rodziców i nauczycieli, że źle się czułam, czy coś takiego. Więc, jeśli jeden raz ściągnę, to czy to będzie bardzo złe
14-latka
Bez obsesji paska
W tym roku chciałabym zrezygnować z nauki dla ocen. W zeszłym roku wykończyłam się psychicznie i fizycznie. Z nikim się nie spotykałam, mało spałam, źle jadłam, żyłam w ciągłym stresie, czy będzie niezapowiedziana kartkówka, ktoś mnie zapyta itd. Kiedy dostawałam 4 nie byłam zadowolona, bo chciałam same 5. Inne oceny nie wchodziły w grę. Załamywałam się. Liczyłam ciągle średnią ocen, czy wystarczy na pasek. Po tylu latach mam dosyć. Zazdroszczę innym zainteresowań, spotkań. Czuję się wyobcowana z własnego wyboru. Dlatego teraz podjęłam decyzję, że koniec z tym, chociaż mówiłam sobie, że będę miała pasek nawet w klasie maturalnej. Nie wiem jak powiedzieć o tym rodzicom, przyzwyczajonych do paska.
Maturzystka
Plany i marzenia
W podstawówce nie uczyłam się zbyt dużo i zawsze miałam same 5 i 6. Dużo zapamiętywałam i materiał nie sprawiał mi problemu, dlatego co roku byłam przyzwyczajona do czerwonego paska. W zeszłym roku zawaliłam. Szkoła ma dosyć wysoki poziom, dlatego też w tym roku postanowiłam, że będę od siebie wymagać. Więcej nauki i starania się o stopnie nie przed wystawianiem ocen lecz od września. Bardzo chciałabym studiować za granicą. Lecz gdy chcę urzeczywistnić marzenia, muszę napisać maturę międzynarodową. Muszę się postarać z całych sił, aby dostać się do odpowiedniego liceum. Mam ogromne wsparcie w rodzinie, potrafię być uparta, więc jestem dobrej myśli.
Gimnazjalistka, kl. II
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
Chcę się zmienić
Jestem katoliczką, ale w mojej małej klasie mnie nie akceptują, dokuczają mi. Myślałam, że w gimnazjum znajdę koleżankę, ale dziewczyny z mojej klasy rozmawiają z tamtymi dziewczynami na mój temat. Teraz gdy mija mnie jakaś z dziewczyn z tamtej
szkoły, śmieją się ze mnie. Nie mogę odzwyczaić się od przeklinania. Kiedyś byłam lubiana, bo dokuczałam innym , przeklinałam , ściągałam i pyskowałam nauczycielom. Chcę się zmienić! Ale to dla mnie trudne. Jak mam znaleźć motywację do nauki i jak zdobyć pewność siebie? Co mam im powiedzieć, gdy mi dokuczają? W dodatku nie jestem szczupła, co nie poprawia mojej sytuacji.
Trzynastolatka
