wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 96 | WYNIKÓW
Lęk przed rozstaniem
Jeszcze tylko ostatnie miesiące nauki, matura, a potem wyjazd na studia. Wybrałam miasto odległe o 100 km, czyli najbliżej, jak to możliwe. Nie wyobrażam sobie bowiem rozstania z mamą. Miałam cudowne dzieciństwo, piękną młodość. Na rodziców zawsze mogłam liczyć. A mama to moje najlepsza przyjaciółka. Na zakupy lubię chodzić tylko z nią, razem spędzamy wolny czas. Chyba nie dorosłam jeszcze do studiów. Płaczę, gdy o tym myślę, nie wiem, jak sobie poradzę.
Maturzystka
Taryfa ulgowa dla siebie
Jestem osobą głęboko wierzącą, bardzo często jestem na mszy świętej, chętnie wchodzę do pustego kościoła na krótką adorację. Uwielbiam grę na gitarze, chętnie szkicuję, wiele czytam, dobrze się uczę. Ale jednocześnie nienawidzę siebie! Czuję się bardzo samotna. Nie mam przyjaciół, po szkole z nikim się nie spotykam, w weekendy też nie.
Licealistka
Zauroczona w wizerunku
Pojechałam z koleżankami na znaną w okolicy dyskotekę, gdzie poznałam świetnego chłopaka. Nie tylko tańczyliśmy, ale też rozmawialiśmy. Coś zaiskrzyło. Umówiliśmy się na kolejną dyskotekę, obiecał, że przyjedzie do mnie. Nie przyjechał, a na kolejną imprezę rodzice mnie nie puścili. Zaprosił mnie do siebie na weekend i to na noc, rodziców jego miało nie być. Odmówiłam. No i potem już mnie nie szukał, a gdy próbowałam się jakoś umówić, twierdził, że żyje chwilą, że nie planów itd. Chyba nic z tego nie będzie, szkoda…
17-latka
Czy powinnam się zmienić?
Jestem inna niż rówieśnicy i czasami bardzo mnie to męczy. Mieszkam poza miastem, kocham przyrodę, mnóstwo czytam, gram na gitarze, dobrze się czuję w rodzinie i nie bywam na alkoholowych imprezach mojej klasy. Słucham przykrych relacji o tym, co się w kolejny weekend wydarzyło, odmawiam przyjazdu, ale czasami rodzi się pokusa, by się do nich upodobnić, bo przecież być innym nie jest łatwo. Jak każdy marzę o przyjaźni, o uczuciu…
Licealistka
Paniczny lęk
Od czterech dni chodzę do gimnazjum. Gdy tylko wracam, od razu płaczę ,bo boję się, że sobie nie poradzę i będę najgorszym uczniem. Mama cały czas mnie pociesza, ale ja i tak się boje, że nauczyciele, chociaż wydają się mili, będą okropni. Boję się tych kartkówek i ogółem, że nie dam sobie rady z nauką. A mi zależy, żeby mieć dobre oceny. Choć w podstawówce miałem w klasach 4-6 świadectwo z paskiem, to i tak sie boję.! Czy mi jest potrzebny psycholog?
Chłopak 13 lat
