wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 6103 | WYNIKÓW
Na wesoło
Koleżanka zabrała mi przyjaciółkę. Byłyśmy tak zgrane, rozumiałyśmy się, ale pojawiła się nowa dziewczyna, która uważa się za lepszą i przyjaciółka spędza z nią wiele czasu, przejęła jej zachowanie, pogardę dla nas. A ta nowa wciąż się chwali, gdzie to ona nie była, a gdzie teraz wyjedzie, cały czas się przechwala. Wszyscy mają jej dosyć, już o tym mówią, że psuje każde spotkanie, ale nikt nie potrafi jej przerwać. Często nas obraża. Co robić?
11-latka
Co za dużo...
Jakiś czas temu poznałam chłopaka. Ostatecznie nic z tego nie wynikło, a ja odsunęłam się, bo ,,wybrał" moją przyjaciółkę. Wszystko było ok, nawet mi o nim opowiadała, a ja cieszyłam się jej szczęściem. Jednak zaczął ją ,,olewać". Nie stać go nawet na rozmowę, na to, żeby to jakoś zakończyć. W dodatku napisał do innej dziewczyny, że chciałby się z nią spotkać, bo się zakochał. Przyjaciółka płacze, a ja nie wiem, jak jej pomóc. Żal mi też tej, która teraz padnie jego ofiarą.
Przyjaciółka
Po spotkaniu z papieżem
Homilia papieża Franciszka bardzo na mnie wpłynęła. Uświadomiłam sobie, że historia o Zacheuszu dotyczy mnie. W jego osobie znalazłam lustrzane odbicie samej siebie. Ludzie pochopnie oceniali Zacheusza. Mimo tego, iż był grzesznikiem, zdołał docenić miłosierdzie Boże. Zmierzył się z przeszkodami, jak powiedział papież Franciszek. Jedną z przeszkód Zacheusza był lęk. I ja boję się o swój stan, o to, że zostanę wyśmiana. Tak samo ten celnik, bał się, że zostanie pośmiewiskiem.
Agnieszka Loranc, Bierna koło Żywca
Obrażona na okrągło
Przyjaźnię się z moją przyjaciółką właściwie od pierwszej klasy. Ostatnio trochę się od siebie oddalamy. Ona ciągle się na mnie o coś obraża. Często nie chce nawet powiedzieć, o co chodzi, tylko kręci głową. Wiem, że ja też nie jestem idealna, ale naprawdę się staram być dobrą przyjaciółką, a ona cały czas robi mi jakby na złość.
Gimnazjalistka
Marzenia, problemy i postanowienia
Postanowiłam, że będę mieszkać sama. Nie chcę zakładać rodziny, bo to męczące. Wyprowadzę się gdzieś z moją przyjaciółką, jeśli ją poznam wreszcie. Chciałabym się wyprowadzić za 3 lata. Czy tak można? Oczywiście jeśli rodzice pozwolą i załatwią mi mieszkanie. Albo poczekam te 5 czy 6 lat. Czy to szybko minie? Ja już chcę się usamodzielnić! Poza tym nie podoba mi się zbytnio nasz dom. Czy będę żałowała tego, jak mieszkałam w dzieciństwie? Bo wtedy wybiorę sobie piękny dom albo mieszkanie, które mi się spodoba. Co mam zrobić? Jak tego nie żałować?
13-latka
