wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 307 | WYNIKÓW
Błędy przeszłości
Rok temu należałem do grupy najgorszych pod względem zachowania. Starałem się upodobnić do kolegów. Strasznie dokuczaliśmy katechetce. W tym roku oni mnie odrzucili, zostałem sam. Przyglądając się ich zachowaniu zrozumiałem swoje dawne błędy. Czuję w sobie chęć upominania kolegów, by przestali być prymitywni i wulgarni. Mam wrażenie, że dostałem powołanie do prorokowania, napominania rówieśników. Ale brakuje mi trochę odwagi, bo wiem, jak potrafią wszystko wyśmiać, wyszydzić.
Gimnazjalista
Przebacz
Katechetka dała mi psalm i zapomniała powiedzieć organiście, który zagrał inną melodię, której ja nie umiałam. Zaczęłam śpiewać znaną mi melodię i to mi nie wyszło. Dlatego pewien chłopak chciał, bym już nigdy nie śpiewała w kościele. Dziewczyny, które myślą, że mają władze nad całą klasą, wyrzucały mi piórnik do śmieci, mazały książki. Teraz dały sobie spokój. Nauczyciele podkreślają, że pięknie śpiewam, a to innych chyba złości.
Odrzucona
Różna wrażliwość
Koledzy ze mnie szydzą w okropny sposób, bo niby są nadmiernie uprzejmi, wręcz jakby byli mną zainteresowani, ale to wielka kpina i szyderstwo. Inna z koleżanek powiadomiła wychowawczynię, ale wybronili się, no teoretycznie nic złego nie robią. Jestem już kłębkiem nerwów, nie wiem, co robić. W dodatku katechetka powiedziała, że nie wolno nikogo nienawidzić, a ja już prawie nienawidzę.
Siódmoklasistka
Nie upominaj, pracuj nad sobą
Przez pewien czas byłem w złym towarzystwie. Kląłem, marnowałem czas, wyśmiewałem się z ludzi, przeszkadzałem na lekcjach religii. Po wakacjach koledzy mnie odrzucili. Zrozumiałem swoje błędy, zmieniłem się. Mam oparcie w rodzinie, katechetce, księdzu. Czuję, że już jest czas, abym upominał dawnych kolegów. Czuję się jak prorok. Nawet kosztem prześladowania mógłbym to robić. Co Pani o tym sądzi? Czy to tylko efekty dorastania, czy może już powołanie do prorokowania?
Gimnazjalista
Pan Jezus cierpiał niewyobrażalny ból. Nie za swoje winy. Za moje
Kiedy ostatnio okropnie bolał mnie ząb, coś mi się przypomniało. Już nie pamiętam, czy mówiła to siostra zakonna, czy pani katechetka, czy może ksiądz na jakichś rekolekcjach parafialnych, ale pamiętam słowa: „Kiedy coś cię bardzo mocno boli, to przypomnij sobie Pana Jezusa. Kiedy niósł krzyż, kiedy go biczowali bolało o wiele, wiele bardziej” I rzeczywiście, często mi to pomagało, bo zamiast myśleć o rozbitym kolanie, nieprzyjemnym kolejnym zastrzyku albo bólu ręki po upadku na rowerze, myślałam o Drodze Krzyżowej Pana Jezusa.
