wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4723 | WYNIKÓW
Z kim usiąść we wrześniu?
Po koniec zeszłego roku szkolnego bardzo się wszystkie kłóciłyśmy. Niby w ostatnim dniu pogodziłyśmy się, ale trochę się obawiam września. Czy usiąść z przyjaciółką, z którą znamy się od przedszkola? A może skontaktować się z inną koleżanką i umówić się z nią? Tylko wtedy tamtej będzie przykro, czyli zacznę piątą klasę niezbyt miło. Co mi Pani doradzi?
Piątoklasistka
Kim będę?
Wiele osób mówi mi, że byłabym doskonałym prawnikiem. Kiedyś też tak uważałam. Ale od dłuższego czasu poczułam bardzo silną więź z Bogiem i- jeżeli dobrze Go rozumiem- powinnam zostać psychologiem. Podobno jestem osobą godną zaufania i pomogłam już wielu osobom. Nauczycielka historii zdenerwowała się nowymi planami i powiedziała, że radzi prawo i tylko prawo. Co o tym myśleć?
15-latka
Warto się spotkać
W wieku 13 lat zakochałam się na zabój w klasowym podrywaczu. On nie miał o tym pojęcia, trzymałam go na dystans, byłam zimna jak lód. Zaciekawiłam go, próbował nawiązać kontakt, ale nie zgodziłam się, bo nie podobało mi się jego zachowanie wobec dziewczyn. Teraz uczymy się w różnych liceach i on się nagle odezwał, prosi o spotkanie, podkreśla, że się zmienił. Nie wie, że nigdy nie był mi obojętny. Odpisuję zdawkowo, ale on na pewno napisze jeszcze do mnie. Co to wszystko może znaczyć?
17-latka
Fascynacje się zmieniają
Od dawna podoba mi się o rok starszy chłopak. Jest dla mnie miły, czasem rozmawiamy na różne tematy. Ostatnio mnie złapał, gdy prawie się wywróciłam. Powiedziałam, żeby mnie przypadkiem nie upuścił, a on odpowiedział, że już nigdy mnie nie puści. Sprawiał wrażenie, że ja też mu się podobam. Ale od jakiegoś czasu już ze mną już nie rozmawia. Widuję go z moją koleżankę z klasy. Chyba mnie unika. Nie zagadam do niego pierwsza, bo jestem strasznie nieśmiała . Nie wiem, co zrobić.
Smutna 15-latka
Dobroć ponad wszystko
Myślę, że wielu ludzi wierzących nie do końca wie, co to właściwie znaczy być katolikiem. Sama ostatnio złapałam się na tym, że mam straszny mętlik w głowie i nie umiem odpowiedzieć na to pytanie.
Czy aby uznać się za dobrego katolika wystarczy: być ochrzczonym w Kościele katolickim, wierzyć we wszystko co Bóg podaje do wierzenia nauczaniem Kościoła, uznawać zwierzchnictwo i nieomylność papieża, być z nim w pełnej komunii, godnie przyjmować Sakramenty? Czy jeśli spełniam te warunki to jestem przykładnym katolikiem?
Niepewna
Ideał na horyzoncie
W czasie spotkań przed bierzmowaniem zwróciłam uwagę na niezwykłego kolegę. Bierze udział w akcjach charytatywnych, wspomaga schroniska, jest wolontariuszem i karmi okoliczne bezpańskie psy. Ponadto bardzo dobrze się uczy i ma wielu kolegów. Wiem, że nie ma dziewczyny. Podoba mi się z wyglądu i urzekło mnie ciepło bijące od niego. Rozmawiałam z nim tylko raz. Od września idę do tego samego liceum, do którego chodzi on i bardzo chciałabym się jakoś z nim poznać. Czuję, że to, iż go dostrzegłam, to jakiś znak od Boga, jednak cały czas się gorąco modlę i pytam Pana Boga, czy to ten chłopak. Nie wiem, jak do niego zagadać.
16-latka
Wybrany przez Boga
Od miesięcy byłam na prawie każdej Mszy, do której on służył. Bardzo, ale to bardzo mi się spodobał, to zaangażowanie w parafię i bijąca od niego dobroć. Trochę zerkaliśmy na siebie, ale zabrakło nawet uśmiechów. Teraz dowiedziałam się, że ten chłopak idzie do seminarium. Czuję złość pomieszaną z roz-czarowaniem. Wiem, że nie mogę ingerować między niego a Boga. Marzę, aby poznać go i może liczyć, że zmieni plany. W końcu w jakimś sensie seminarium jest, oprócz nauki, czasem próby, prawda? Może to nie będzie dla niego? Jestem młoda, mogę poznawać ludzi, on tak samo, nic niczego nie wyklucza, a ja w sercu, cichutko, mogę liczyć na to, że akurat zmieni plany...
Co Pani o tym myśli?
17-latka
