wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1022 | WYNIKÓW
Bezradność wyśmiewanych
Nasza klasa jest spokojna i dobrze się uczymy. Za to klasa równoległa jest głośna, niemiła, uważają się za "modne". Wszystkie mają telefony i cuda techniki nowoczesnej. Ciągle głośno nas komentują, śmieją się z nas i uważają się za "wyższe". Czasem się do nas źle odnoszą i dochodziło nawet do tego, że zastępowały mi drogę i nie pozwalały przejść. Co zrobić z taką klasą?
12-latka
Zamieszanie
Kolega z klasy bardzo wyraźnie zaczął się koło mnie kręcić, mówił komplementy, zagadywał, próbował przytulic. To miłe, więc i ja się zauroczyłam i kilka dni byłam szczęśliwa, że będę miała chłopaka. Niestety, teraz przy mnie zaczepia inne koleżanki, obejmuje je i spoglądając na mnie pyta, dlaczego się denerwuję. Co robić, jak go odzyskać? Jestem załamana i płaczę.
Gimnazjalistka
Kolejne pokolenie
Chwilami miałam wrażenie, że powietrze aż wibruje od tajemniczych iskierek przelatujących między dziewczynami i chłopakami. Podbiegłam na chwilę do rodziców, którzy akurat wspominali swoją młodość, gdy dokładnie w to samo miejsce przyjeżdżali na rowerach z przyjaciółmi. Podobnie było z dziadkami. Tylko nikt tu dawniej nie sprzedawał lodów ani frytek i innych pyszności. Rzuciłam się w kierunku młodych zdążających po lody. Będę miała używanie, bo pewnie prawie każdy się ze mną podzieli.
A do szkoły w masce...
Rano mam dobry nastrój, idę do szkoły i noszę tam maskę, uśmiecham się; chociaż wcale mi nie do śmiechu. W domu nastrój się zmienia i popadam w rozpacz. Rodzice się kłócą. Chcę mieć jeszcze chłopaka, który by mnie wspierał. Najlepiej z kościoła, może z oazy. Ale jak pójdę na oazę, znowu będę sama. W dodatku jestem bardzo wrażliwa i byle głupota wprowadza mnie w stan smutku i zamykam się w swoim świecie, w którym już od długiego czasu wymyślam sobie historyjki o chorobie i śmierci, samotności i przemocy. Rożne scenariusze. Mam bardzo zaniżoną samoocenę, nie akceptuję siebie. W dodatku brak mi zrozumienia właśnie w rodzinie. Wierzę, że Bóg, mama i babcia mnie kochają, ale zaczynam wątpić w przyjaźń i że kiedyś poznam cudownego chłopaka. Czasami chcę odejść już z tego świata i zostawić to wszystko.
14-latka
Najnowsze w serwisie
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Odnaleziono nieznany utwór Mozarta
- Te rzeki mogą wylewać
- Koń rzeczny
- Kończymy pracę nad październikowym numerem
- Jak często się spowiadasz?
- Zamek dla dzieci
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Most św. Jana zniszczony
