wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 413 | WYNIKÓW
Co za dużo...
Jakiś czas temu poznałam chłopaka. Ostatecznie nic z tego nie wynikło, a ja odsunęłam się, bo ,,wybrał" moją przyjaciółkę. Wszystko było ok, nawet mi o nim opowiadała, a ja cieszyłam się jej szczęściem. Jednak zaczął ją ,,olewać". Nie stać go nawet na rozmowę, na to, żeby to jakoś zakończyć. W dodatku napisał do innej dziewczyny, że chciałby się z nią spotkać, bo się zakochał. Przyjaciółka płacze, a ja nie wiem, jak jej pomóc. Żal mi też tej, która teraz padnie jego ofiarą.
Przyjaciółka
Możesz sobie marzyć
Ten chłopak podoba mi się od 2 lat. Postanowiłam, że dam sobie z nim spokój, ale nie potrafię. Widujemy się bardzo rzadko, głównie na pielgrzymkach. On na mnie nie zwraca najmniejszej uwagi, nie odezwał ani słowem. A ja nie mam odwagi zagadać. Ogólnie jestem dosyć nieśmiała, a co dopiero w takich okolicznościach. Mama mi mówi, że on ma dopiero 16 lat, a w tym wieku większość chłopaków jest jeszcze niedojrzała. Dlatego chcę dać sobie z nim spokój, ale nie umiem.
16-latka
Nawiązać kontakt
Spotkałam wczoraj na spotkaniu w kościele chłopaka, na którego zwróciłam uwagę latem. Chyba był miło zaskoczony, że mnie zobaczył. Czułam jego spojrzenie, o ile to nie złudzenie. Sęk w tym, że raz sie go wstydzę, raz nie, a poza tym może i on się wstydzi? Wnioskuję tak z jego zachowania. Może on będzie mnie unikał z powodu własnej nieśmiałości?
Niepewna
Wybuchowy charakter
Często kłócę się z moimi rodzicami, zazwyczaj o byle co. Przez to często dochodzi również do nieporozumień między nimi. Zawsze potem przepraszam, ale lepiej jest tylko przez jakiś czas, a potem to znów wraca. Często mam wrażenie, że rodzice mnie prowokują, że wystawiają mnie na jakąś próbę. Jestem wybuchową osobą i oni o tym wiedzą. Ostatnio zaczęłam ich unikać, zamykając się w pokoju ucząc się. Nie wiem, co mam robić.
13- latka.
Brak wzajemności to nie koniec świata
Zakochałam się w najprzystojniejszym chłopaku w szkole. Jest bardzo inteligentny i utalentowany. Jednak powiedział, że nie chce być moim chłopakiem. Nie wyobrażam sobie jak mogłabym związać się z kimś innym. Gdy patrzę na innych nastolatków trzymających się za ręce, zaczynam płakać. W mojej szkole prawie wszystkie osoby są w związkach, okazują sobie czułości, mówią miłe słówka. Też bym tak chciała. Gdybym miała chłopaka, byłabym naprawdę szczęśliwa. Jestem zrozpaczona. Proszę o pomoc!
Gimnazjalistka
Czy są jakieś szanse?
Przyjaźniliśmy się jako dzieci, ale potem zawsze jak mnie widział, opuszczał głowę albo odwracał wzrok. Tylko raz swobodnie rozmawialiśmy, gdy spotkaliśmy się w większej grupie. Dowiaduję się, że on o mnie miło się wyraża, że podziwia. Czułam, jak podczas procesji mnie obserwował. Serce ciągnie do niego jak magnez od dobrych kilku lat z przerwami. Napisałam mu kiedyś życzenia, to odpisał, ale kontaktu nie utrzymał. Co Pani o tym myśli? Czy to tylko sentyment do koleżanki z dzieciństwa, czy są jakieś szanse?
Licealistka
