wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 996 | WYNIKÓW
Utrata przyjaciółki
Miałem przyjaciółkę. Znaliśmy się od przedszkola i zawsze rozmawialiśmy ze sobą o wszystkim. Teraz, gdy jesteśmy w 6 klasie wszystko się zmieniło, woli rozmawiać z innymi kolegami i koleżankami. Jest mi z tego powodu bardzo przykro, bo wydawało mi się, że to będzie prawdziwa przyjaźń. Nie umiem już wytrzymać z myślą, że straciłem tak bliską mi osobę.
Opuszczony
Zbytnia uległość
Był u mnie w klasie chłopak który był jedynym pobożnym, natomiast w 1 gimnazjum wdał się w złe towarzystwo i stał się strasznie służalczy, jednemu koledze np. pisał zadania. Dostaliśmy się do jednego liceum, ale do innych klas i nasz kontakt praktycznie się urwał. Odzywa się do mnie tylko wtedy, gdy czegoś potrzebuje. Ostatnio dowiedziałam się, że nadal zachowuje się jakby był służącym wszystkich, a oni śmieją się z niego za plecami Powiedziałam koleżance, że kiedyś miałam z nim dobre relacje, bo to był jedyny chłopak, z którym tak normalnie rozmawiałam w gimnazjum. Zaproponowała, abym z nim porozmawiała, ale nie wydaje mi się to dobrym pomysłem, bo niby co miałabym mu powiedzieć? Jak zacząć rozmowę?
Licealistka
Nieco sztywny tata
Mamy z bratem niby bardzo fajnego tatę. Dba o nas, ciężko pracuje, by niczego nie brakowało. Jeździ z nami na wycieczki rowerowe lub samochodowe. Zawsze jest cel, zwiedzanie, poznawanie, uczenie się czegoś pożytecznego. Niestety, nasz tata jest bardzo sztywny. Nie można z nim swobodnie pogadać o życiu, zbywa moje pytania o jego dzieciństwo czy młodość. Doceniam starania taty, ale męczy mnie czasami sztywna atmosfera naszych wycieczek.
13-latek
Marzenie, by coś drgnęło
Chyba nie mam u niego żadnych szans. Bo widzę, że najważniejsi są dla niego koledzy, ich opinia. Chłopcy są wpatrzeni w plastykowe, głośne dziewczyny. Ja takiego stylu nie uznaję. Wiem, że on mnie lubi, docenia, chętnie rozmawia, ale na tym koniec. Tak bardzo marzę o tym, by coś między nami drgnęło, bo ostatnia klasa w gimnazjum szybko minie.
Gimnazjalistka
Niepijąca komentuje
Przeczytałam list "jedynej niepijącej" gimnazjalistki. Wydaje mi się, z perspektywy czasu, że nie ma potrzeby aż tak bardzo bać się tego "ostracyzmu" ze strony rówieśników. My, młodzi, tyle mówimy (i to jak głośno) o indywidualności, tolerancji, o poszanowaniu swojej osobowości i poglądów, ale jakoś nie odnoszą tego do kwestii imprez i spożywania alkoholu.Nie bez przyczyny nie powinien być on sprzedawany osobom poniżej 18-ego roku życia. Pominę już kwestie zdrowotne, bo o tym każdy wie, ale 18-lat jest taką umowną granicą, gdy człowiek powinien już w pełni świadomie i odpowiedzialnie kierować swoim życiem i dokonywać wyborów. Tak się składa, że nawet licealiści mają z tym ogromny kłopot, również w kwestii picia, więc jak mają sobie z tym radzić gimnazjaliści?
Maturzystka
Odosobienie
Nie wyjeżdżałam nigdzie w czasie wakacji, nie miałam kontaktu z koleżankami. Siedziałam przed komputerem lub czytałam książki. Najchętniej nie wychodziłabym z pokoju. W szkole mi dokuczali, bo się dobrze uczę. Złość wyładowywałam na rodzicach, często się z nimi kłóciłam. Dlatego najchętniej nie ruszałabym się nigdzie z mojego pokoju. Wiem, że doradzi mi Pani wizytę u psychologa, ale ja nie pójdę, nie powiem o tym rodzicom za nic. Czy mogę coś zrobić, by się przygotować do wychodzenia do szkoły?
15-latka
