wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2339 | WYNIKÓW
Więcej ostrożności
Na czacie poznałam starszego o 4 lata chłopaka z mojej okolicy. Mieliśmy podobne zainteresowania i super sie dogadywaliśmy. Uznaliśmy że skoro mieszkamy tak blisko, to możemy gdzieś wyjść razem. Spotkaliśmy się i było genialnie ale do pewnego momentu. On chciał mnie objąć, przytulić, więc okropnie się wystraszyłam, zaprotestowałam. Chciałam jechać do domu, ale uciekł mi autobus, więc pozwoliłam się podwieźć. Pokazałam inną ulicę, on napisał SMSa z przeprosinami i zamilkł. Nie chcę z nim kontaktu. Co mam zrobić, jeśli napisze?
Licealistka
Przejdźmy do historii...
Każdy stanie się kiedyś historią, czy tego chce, czy nie. I każdy zapisze w niej jakieś karty, oby takie, którymi można się chwalić. Mieszkali we Lwowie, w starym, pięknym polskim mieście. Mieli, jak Wy, po kilkanaście lat, niektórzy nawet mniej. Tak jak Wy chodzili do szkoły, mieli swoje zainteresowania, przyjaźnie, problemy, takie jak większość nastolatków. Wszystko się zmieniło 1 listopada 1918 r., gdy niespodziewanie i podstępnie Ukraińcy zajęli Lwów. Szok dla wszystkich. Przecież dotąd żyli tu w zgodzie, Polacy i Ukraińcy.
Zaborcza przyjaciółka
Przyjaciółka ma do mnie pretensje o to, że rozmawiam z innymi dziewczynami, że z tą, która obok mnie mieszka chodzę do szkoły. Jednak kiedy ona spotyka się z naszymi koleżankami, to jest dobrze, ale ja już nie mogę. Mam wrażenie, jakby izolowała się
i tkwiła w kręgu kilku osób, które lubi. Ja wolę porozmawiać ze wszystkimi, spotykać się razem, a chociaż zawsze ją zapraszam, aby
poszła razem z nami, ona odmawia. Nie wiem, co mam zrobić, a nie chcę tracić naszej przyjaźni.
Czternastolatka.
Utrzymać przyjaźń
Mam w klasie niezwykle dobrą przyjaciółkę. Bardzo dobrze się rozumiemy.
Mieszkamy w sąsiadujących miejscowościach. Niestety, idziemy do różnych liceów. Szkoły są w tym samym mieście, ale oddalone od siebie. Oprócz zamiłowania do książek nie mamy raczej wspólnego hobby. Obie martwimy się, jak to będzie z nami w liceum. Czy nadal będziemy mieć tyle tematów do rozmowy? Nie wiem, czy będziemy miały czas spotykać się regularnie. Nie chcę stracić tak zaufanej przyjaciółki. Zastanawiam się, co mogłybyśmy robić, żeby nie stracić kontaktu.
Szesnastolatka
Czy to nachalność?
Kilka lat temu poznałam pewnego chłopaka. Piszemy ze sobą sms-y. Zawsze zaczynam te rozmowy. On oczywiście odpisuje i dużo ze sobą piszemy, ale zastanawiam się, czy z mojej strony to nie jest nachalność? Czy w porządku jest, jeśli to dziewczyna zawsze pisze pierwszego sms-a? Kiedyś zapytałam czy mu nie przeszkadza, ale odpisał, że nie, że on tak zawsze. Mieszkamy daleko od siebie, nie spotykamy się tylko piszemy. Czy taka znajomość ma sens?
15-latka
Już nie płacz...
Mieszkamy w dwóch końcach Polski, poznaliśmy się na forum pasjonatów, on pierwszy się odezwał. Pisaliśmy codziennie, okazało się, że mamy wiele wspólnych zainteresowań. Potem były rozmowy przez telefon. Zaczął wyraźnie dawać do zrozumienia, że czuje coś więcej. I ja też poczułam. Aż nagle podesłał mi zdjęcia z inną dziewczyną. Później poprosił o radę, co może jej podarować. To był cios. Nigdy nie byłam tak zraniona. Piszemy dalej, ale chciałabym zerwać tę znajomość, bo za bardzo mnie to wszystko boli, ale nie potrafię. Płaczę.
Gimnazjalistka
Nie jestem samotnikiem
Moi rodzice są samotnikami. Nie mają znajomych, nikt nas nie odwiedza, a rodzina mieszka daleko. Też nie bardzo się odwiedzamy. Dawniej o tym nie myślałam, sądziłem, że tak jest wszędzie. Teraz jednak bardzo bym chciał więcej kontaktów z rówieśnikami, nie tylko w szkole. Rodzice do tej pory nie zgodzili się na żadne dodatkowe zajęcia, ale też nie naciskałem. Pytałem, co o tym myślą, a oni byli przeciwni i koniec. Nie zgodzą się, by koledzy do mnie przychodzili, cenią sobie spokój w domu. Chciałbym sporo zmienić w swoim życiu, ale jak?
16-latek
Przed Dniem Matki
Trwają narady związane z Dniem Matki. No bo Pani jest mamą Pauliny i Kuby, to jasne. Ale sama też ma mamę i Pan ma mamę, a jest jeszcze prababcia. No w głowie się miesza od natłoku matek. W ruch poszły telefony i w końcu zapadła decyzja, że świętowanie Dnia Matki odbędzie się na Bernardyńskiej, czyli u cioci Ani, bo tam mieszkają aż 3 matki. Reszta dojedzie z rodzinami i z psami! Uwielbiam takie imprezy. Starałam się podsłuchać, kto jakie przysmaki przygotowuje, czego się mogę spodziewać.
