wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 933 | WYNIKÓW
W nowym domu
Mieszkamy w nowym domu. Zuzia pęka z dumy i radości. Wszystkich zaprasza, cieszy się, pokazuje mieszkanie. Kuba też dostrzega coraz więcej plusów, ale trochę tęskni za starym domkiem położonym tak blisko szkoły. A ja, ich wierny i dobry pies? Niby mam mniej pracy, bo mieszkanie na 3 piętrze jest bezpieczne, nikt się tu nie wkradnie, mogę spokojnie drzemać. Ale pojawił się inny problem- czyli wychodzenie.
Kiedy będą lampiony?
Nie dało się jednak za bardzo rozmawiać, gdyż trzylatka nieustannie się wtrącała, zadawała wiele pytań, a gdy pojęła, o co chodzi, to stwierdziła krótko, że ona też potrzebuje lampion, że też będzie chodziła na roraty. Wreszcie brat jej przypomniał, że ma uzupełnić ćwiczenia, z czego Zuzia jest dumna. Teraz i ona ma zadania. Mama siada obok niej, czyta polecenia, hamuje zapał córki, która zamaszystym ruchem koloruje rysunki.
Biało - czerwone śniadanie
Wtem telefon, dzwonią Lola z Zosią i zapraszają jutro na biało czerwone śniadanie. Dzieci przysiadają na dywanie. Kuba chce się dowiedzieć, co takiego będzie na stole. Kuzynki się śmieją, nie wyjawią tajemnicy. Więc już oboje z Zuzią stoją przy mamie i chcą nie tylko iść do cioci z samego rana, ale też coś przyrządzić. Tylko co? Może czerwone pomidory faszerowane białym serem? Albo jajka na twardo?
Nikt nas nie rozumie...
Dzisiaj jednak doszłam do wniosku, że prawie wszyscy mają przekonanie o niezrozumieniu. Zuzia chce się całymi godzinami bawić z mamą według swoich pomysłów i jest bardzo zawiedziona, gdy słyszy odmowę. Kuba marzy, by rodzina przez kilka godzin zachwycała się jego sukcesami i uważa, że krótka pochwała świadczy o niezrozumieniu. Pani sprząta, gotuje, biega po sklepach, zawozi dzieci, przywozi, odrabia zadania z Kubą, bawi się z Zuzią i bywa, że nagle stwierdza, że brakuje jej siły, że nikt jej nie rozumie. Dziwne jest i to, że nawet Pan ma takie przekonanie.
Pole słoneczników
Decyzja była natychmiastowa- musimy dojść do tego miejsca, będzie sesja zdjęciowa, bo takie piękne kwiaty o tej porze roku to coś niesamowitego. Byłam zachwycona. Po drodze wykopałam chyba z dziesięć dołków. Wprost krztusiłam się od wyrywanych kęp trawy. Za każdym razem dzieci przystawały i bardzo chwaliły mój zapał
Trudne święto
Niestety, wczorajsze święto to chyba najtrudniejszy czas dla psów, bo oznacza wielką samotność w domu. Tylko słyszę o tym, jakie tłumy odwiedzają cmentarze, ile znajomych i krewnych spotkali, ile zniczy zapalali. Akurat ogień mnie nie interesuje i raczej zakazałbym dziewczynkom trzymanie zapalarek lub zapałek.
Zamek warowny
Pan się dziwi, co mają zamki do religii, a syn tłumaczy, że chodzi o ilustrację do psalmu 71. Za chwilę podpisze rysunek 3 wersem, czyli „ Bądź mi skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, boś Ty opoką moją i twierdzą.” Ciekawe, czy psy są wspominane w psalmach. Bo słyszałam o łani pragnącej wody ze strumienia.
Nasze skarby
Spacery zawsze są cudowne, ale żadne nie sprawiają nam tyle radości co jesienne włóczęgi, węszenia, bieganie. Niestety, przed domkami sąsiadującymi z naszym ludzie zupełnie bez sensu chwytają codziennie za miotły i zmiatają liście z chodników. Ale radzę sobie i z tym, bo przecież powstają wówczas solidne kopce, w których zapachy cudownie mieszają się ze sobą
Zwiedzanie i bieganie
Czasami życie układa się dziwnie. Na przykład tydzień temu dziadek z dziećmi zawołali mnie do samochodu, że jedziemy na wycieczkę. Szalałam, skakałam na wszystkich razem i każdego osobno. Chyba wiecie, że my- psy- potrafimy pokazać, jak bardzo się cieszymy. Od uśmiechniętego pyska po ogon wirujący jak szalony. Próbowałam usiąść w foteliku Zuzi, ale zostałam przywołana do porządku. Naciągnęłam szyję, by jak najszybciej się zorientować, dokąd jedziemy.
