wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5852 | WYNIKÓW
Rewolucja w sercu i umyśle
Oglądając telewizję, często widzę, jak ludzie cieszą się i ekscytują zmianą wyglądu zewnętrznego, a ja czuję, że przeżywam taką samą euforię tylko w odniesieniu do mojego wnętrza: duszy, serca i umysłu...
Wewnętrznie czuję, że dzieją się ogromne rewolucje w moim sercu i umyśle i zmieniam się, a może po prostu dojrzewam religijnie. Dojrzewam do prawdziwej, głębokiej wiary, z której nikt mnie nie rozlicza i nie muszę jej pokazywać na zewnątrz i czuję, że moje rozmowy "w cztery oczy" z Panem Bogiem są dużo warte.
Studentka
Pod obserwacją
W klasie nie mam za dużo kolegów, wszyscy uważają, że się wywyższam, bo zwróciłem koleżance uwagę, że czegoś prostego nie umie, co było w podstawówce. Teraz zazwyczaj jestem sam na korytarzu, z kilkoma kolegami, i koleżankami, a reszta po prostu jest wrogo nastawiona. Jestem religijny, widzą moje koszulki z Jezusem itd. I wytykają mi To. Nie robię sobie z tego nic, ale tym razem już nie mam siły. Po ostatnich grzechach przestałem czuć bliskość na mszy, wpadłem w rutynę chodząc na różaniec, a powinienem przeżywać każdą Eucharystię na nowo. Nie potrafię, nie rozumiem
tego. Do tego dochodzi taka samotność…
Licealista
Cienka krawędź
Ta dziewczyna podobała mi się od dawna. Dużo rozmawialiśmy, żartowaliśmy, było miło. Nie pokazywałem jej jednak, jaka jest dla mnie ważna, że coś do niej czuję. Nagle okazało się, że ma chłopaka. Nie chce ze mną kontaktu, gdy proponuję przyjaźń, mówi, że to nieuczciwe. Modlę się, by chciała się ze mną przyjaźnić.
Gimnazjalista
Rozbieg i planowanie
Zaczynam naukę w gimnazjum, mam tyle przedmiotów. Zapisałam się też na treningi, 6 godzin w tygodniu i na angielski, godzina. Chciałabym też chodzić na oazę. W szkole podstawowej świetnie się uczyłam. Nie miałam żadnych zajęć i przez to miałam mnóstwo wolnego czasu. Boję się, że to się zmieni. Nie wiem, czy sobie poradzę. Jak dobrze zorganizować sobie czas?
13-latka
Tajemnica śmierci
Czy nie uważa Pani, że to takie dziwne? Pan Bóg zabiera człowieka nagle i niespodziewanie. Tak się zastanawiam i dochodzę do wniosku, że pogodziłbym sie ze śmiercią bliskiego, bo wiem, że teraz trafi do Boga i tam będzie lepiej. Sam, mimo że mam 17 lat, sadzę, że życie na Ziemi to taka drobnostka w porównaniu do życia wiecznego i że mimo tego "dziwactwa" i okropnych trudności na ziemi, żyjemy, by wypracować sobie zbawienie. Bardziej zastanawia mnie fakt, czemu to wszystko dzieje się tak nagle. Nie mam o to pretensji, po prostu mnie to zastanawia. Śmierć to naprawdę wielka tajemnica.
Licealista
Najpopularniejsze
- Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan
- Módl się codziennie
- Jezus czyni cię wolnym
- Bądź wola Twoja, Panie Jezu!
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Tato, podaj!
- Kometa, gwiazda, planeta
- Betlejem to Boże Narodzenie i nic tego nie zmieni.
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Pół miliona wiernych na Watykanie
