wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4672 | WYNIKÓW
Miej własny styl
Moja rodzina nie ma zbyt wiele pieniędzy i nie stać mnie tak jak koleżanki na najmodniejsze stroje. Czuję się przez to gorsza, taka szara. Dobra koleżanka jest radosna, zawsze w dobrym humorze i całkowicie zmieniła styl na emo. Ma ładnie ścięte włosy, stała się jeszcze bardziej popularna. W dodatku podoba mi się chłopak, który chodzi już z dziewczyną i na mnie nawet nie spojrzy. Jestem bardzo niska i chyba to też nie podoba się chłopakom. Tak bym chciała też mieć jakiś styl, myślę, czy nie upodobnić się do koleżanki. Tylko, że mama może być przeciwna.
Gimnazjalistka
Darowanie winy
Koleżanki bardzo mi dokuczały i trwało to długo, było bardzo niemiłe. Wyśmiewały mnie, opowiadały bzdury chłopakom, wytykały moje niedociągnięcia w urodzie, nie rozmawiały ze mną, odsuwały się. W tym roku to minęło. Jakby nie było zeszłego roku. A ja ze zdumieniem odkrywam, że darowanie im win sprawia, że sama czuję się dobrze. Nie miałam pojęcia, że to tak działa. Dlatego dzielę się z innymi moją radością. W zeszłym roku myślałam, że zawsze będę sama, że nigdy nie przebaczę.
Gimnazjalistka
Delikatna odmowa
Wiem od przyjaciółki i wiem z samego zachowania kolegi, że się zauroczył, że chciałby ze mną chodzić. To porządny chłopak, ale ja nic nie czuję. Tymczasem on ciągle o coś pyta, kręci się przy mnie. Jestem kulturalna, ale obawiam się, że to wprowadza zamieszanie, że robię mu niepotrzebną nadzieję.
Nastolatka
Nastolatnie wiedźmy
W tym roku szkolnym strasznie dużo u nas nieporozumień między dziewczynami, afera za aferą. Ciągle jakieś zazdrości, obgadywanie, przeciąganie na swoją stronę, niszczenie czyjejś przyjaźni. Sprzeciwiłam się mojej przyjaciółce, która próbuje mną rządzić, ciągle mnie krytykuje, strasznie też obgaduje inne dziewczyny. Próbuje mnie wciągnąć w afery, ale mówię, co myślę, a jestem coraz bardziej pewna, że racja jest po mojej stronie. Czy mam rację, gdy stawiam odważnie i stanowczo na swoim?
11-latka
Błędy przeszłości
Rok temu należałem do grupy najgorszych pod względem zachowania. Starałem się upodobnić do kolegów. Strasznie dokuczaliśmy katechetce. W tym roku oni mnie odrzucili, zostałem sam. Przyglądając się ich zachowaniu zrozumiałem swoje dawne błędy. Czuję w sobie chęć upominania kolegów, by przestali być prymitywni i wulgarni. Mam wrażenie, że dostałem powołanie do prorokowania, napominania rówieśników. Ale brakuje mi trochę odwagi, bo wiem, jak potrafią wszystko wyśmiać, wyszydzić.
Gimnazjalista
Powód do dumy?
Mam już serdecznie dosyć zwyczajów, które panują w mojej klasie. Grupa dziewczyn mających chłopaków uważa się za lepsze, dojrzalsze, a my mamy siedzieć cicho, mamy tylko słuchać ich zmyślonych pewnie opowieści. Do tego ich pełne politowania spojrzenia, że niby my nic nie wiemy o życiu, a one takie doświadczone. A ja spokojnie czekam na uczucie, rozwijam swoje zainteresowania, ale w klasie nie ma z kim o tym pogadać, bo one rządzą, one tylko się liczą. Próbowałam tłumaczyć koleżankom, że tak nie może być, ale nie udało się.
Gimnazjalistka
