wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1708 | WYNIKÓW
Grzegorz Bociański
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby nam wraz z Nim i wszystkiego nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami? Rz 8, 31b-34
Nie porównuj się do koleżanek
Nie wiem, może ja się wydaje inną, ale nawet gdy jadę do szkoły, nie maluję się. Czasem tuszuję rzęsy i tyle. A inne dziewczyny są bardzo pomalowane, paznokcie zrobione. Niekiedy mam wielką ochotę być jak one, chodzić z torebką do szkoły, wymalowana i nie przejmować się nauką. Nie wiem, czy to działanie szatana? Przecież na malowaniu się i strojeniu się świat nie kończy się, są też inne wartości. Wiadomo trzeba być czystym i schludnym, ale no nie aż tak jak one. Ja nie palę i nie piję. One tak.
Licealistka
Niepotrzebne lęki
Od pewnego czasu ciągle się czegoś boję. Tego, że nie spakowałam czegoś, że nie oddałam pracy na technikę, plastykę, że dostałam złą ocenę, źle
postąpiłam. Teraz boję się, że będę musiała płacić za okulary, które strąciłam koledze. Zrobiłam to niechcący, ale szkło wypadło z oprawki. No i niechcący wygadałam się, że ,,przyjaciółka' powiedziała mi sekret. Cały czas coś robię źle. Nie wiem, czy jestem taką niedojdą. Na dodatek chciałam być ostoją dla ludzi, chciałam pomagać i zmieniać świat . Jak mogę być ostoją dla innych, skoro nie potrafię być ostoją dla samej siebie?
14- latka
Świadectwo 17-latki
Przez wiele lat borykałam się z problemami, które dotyczą wszystkich nastolatków- niska samoocena, niespełnione miłości, problemy w rodzinie, samookaleczenia i w końcu co najgorsze myśli, próba samobójcza. Od dziecka byłam wychowywana w rodzinie wierzącej, o ile można było to tak nazwać... Przynajmniej tak uważałam. W wieku 14 lat zrozumiałam, że moje narodziny były pomyłką, że jestem tylko przypadkiem, że nie mam dla kogo żyć. Przyczyniło się do tego wiele kwestii, m.in to że zostawił nas najpierw mój tato, a potem zostawiła mnie mama.Trafiłam do rodziny zastępczej do zupełnie obcych ludzi. Wtedy zaczęły się moje problemy. Ciągle płakałam, nie jadłam, zamknęłam się w sobie, zaczęłam się okaleczać... Myślałam, że to wszystko moja wina, że jestem dla rodziców problemem... Nie chciałam żyć.
Niesamowita zmiana- świadectwo
Pierwszy raz napisałam do Pani jakieś 6 lat temu. Byłam zagubioną nastolatką, uważałam, że jestem brzydka, niepotrzebna, niekochana, nic warta - chyba standardowy problem nastolatek. Uważałam, że moi rodzice mają mnie za nic, że nigdy nie uda mi się dorównać siostrze, a moje życie to pomyłka. Teraz, gdy patrzę na to wszystko z perspektywy czasu, to chce mi się śmiać z tych problemów, chociaż wtedy to myślałam, że kończy się świat. Wiem, że byłam bardzo niedojrzała, choć oczywiście wtedy czułam inaczej. Minęło kilka lat, poszłam do liceum, potem na studia (skończyłam I rok) i nauczyłam się kilku rzeczy:
