wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1103 | WYNIKÓW
Zawierzenie i odrzucenie
Od kilku miesięcy modlę się o dobrą dziewczynę, jednak bez skutku. Powtarzam przy tym "nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie". Spodobała mi się moja przyjaciółka (starsza o 2 lata) i jestem pewien, że coś do niej czuję. Ona uważa, że do siebie pasujemy, ale nie chce związku, w dodatku powiedziała mi, że chyba znalazła odpowiedniego chłopaka.
Zagubiony
Przyjaciółki bez selfie?
Niedawno była u mnie koleżanka. Powiedziała, że zna jedną dziewczynę z klasy 6 lat, a drugą 7 lat. I są jej przyjaciółkami. Moim zdaniem powinno się mieć jedną najlepszą przyjaciółkę. Dla mnie ona jest moją najlepszą przyjaciółką. Bardzo dużo z nią rozmawiam. Zazdroszczę jej, że tyle lat zna tamte dziewczyny. Ja mało kogo znam z klasy. Martwi mnie jeszcze to, że te moje "przyjaciółki" tylko się śmieją. Przecież przyjaciółka powinna pomagać, dużo rozmawiać. Śmiać się też. Ale ja czuję, że one nie są moimi przyjaciółkami na prawdę. Nawet nie lubią robić selfie! Przecież przyjaciółki robią selfie. Ja nie wiem, czy to są moje przyjaciółki.
Szóstoklasistka
Gdy przyjaźń się rozpada
Mam przyjaciółkę, z którą dość dobrze dogadywałam sie od drugiej klasy.
Jednak ostatnio coś sie zepsuło. Siedzimy razem w ławce, ale niewiele ze sobą gadamy. Ona często zagaduje mnie na lekcji, kiedy próbuję się skupić. Daje mi dziwne znaki i pisze karteczki, z których nic nie rozumiem. Nie czuję, żeby między nami dalej była przyjaźń. Mimo to trzymam się blisko niej, bo nie mam nikogo innego, z kim mogłabym porozmawiać. Nasza przyjaźń się rozpada. Nie lubię jej tak bardzo jak kiedyś. Wolę inne koleżanki. Męczą mnie wyrzuty sumienia. Nie wiem co robić.
Nastolatka
Przełamać strach
Wakacje ogólnie muszę uznać za udane. Jestem wdzięczna Panu Bogu za cały ten czas. Dużo dobrego wydarzyło się, dzięki temu, że kilka razy udało mi się przełamać barierę swojego komfortu tzn. zdecydować się na coś mimo strachu, obaw i niepewności - ruszyć w nieznane. Tak było, gdy zdecydowałam sie jechać w Tatry w ciemno. Tak było, gdy pojechałam na rekolekcje oazowe z księdzem, którego nie znałam i z większością ludzi, których nie znałam. Tak było, gdy dzień przed pielgrzymką do Częstochowy zdecydowałam się iść i co więcej pełnić funkcję muzycznej w grupie, w której prawie nikogo nie znałam. Wzięłam gitarę i ruszyłam w drogę. Tak było również we wrześniu, gdy zdecydowałam się jechać na tydzień w Tatry ze studentami z duszpasterstwa. Warto przełamywać swój strach i wychodzić ze swojej strefy komfortu, kiedy to na przykład łatwiej i przyjemniej jest siedzieć w domu niż zdecydować się jechać gdzieś z ludźmi, których się nie zna.
Studentka
