wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8763 | WYNIKÓW
Przyjaźń to nie niewola
Od 4 klasy przyjaźnię się z dziewczyną, a chciałabym z kimś innym. Gdy mam w szkole pieniądze, to muszę jej coś kupić, nawet jeśli dla mnie nie starczy. Ona tak nie musi. Przeklina, ugania się za dużo starszymi chłopakami, nie odpowiada mi jej towarzystwo. Muszę z nią siedzieć w jednej ławce, nie wolno się przesiadać, a same tak usiadłyśmy na początku roku. Ona chce ode mnie ściągać, a jak jej nie daję, to sie obraża. Jest w naszej klasie inna dziewczyna, ,,ofiara'', wszyscy sie z niej śmieją, ale ja ją bardzo lubię, dobrze sie dogadujemy. Stara przyjaciółka jest zazdrosna o nasze kontakty, nie pozwala mi do tamtej chodzić.
12-latka
Złoty środek
Od zawsze byłam, jestem i będę zdania, że to chłopak powinien zaczynać znajomość. Ale jest pewne "ale". Z każdym dniem zauważam, że chłopcy w większości po prostu nie umieją zagadać, poznać się z dziewczyną. Jak tu znaleźć złoty środek, żeby nie być nachalną a jednocześnie sprawić, żeby sam zechciał się przyjaźnić z każdym dniem coraz bardziej i żeby częściej o mnie myślał? Tylko jak tu tyle czasu czekać spokojnie? No i boje się nagłego sprowadzenia na ziemię.
Licealistka
Nachalność nie ma sensu
Przyjaciółka zakochała się w koledze i szaleje. Powiedziała mu o tym, namawiała, by stali się parą, on odmawia, ona namawia mnie, bym go przekonała. A kilka tygodni temu była „zakochana” w innym koledze. Chłopcy jej nie lubią, śmieją się z niej. Ale przy okazji i ja tracę, bo jestem jej przyjaciółką. Mam już dość jej gadania, narzekania, poruszania tylko tematu chłopaków, skupiania się tylko na sobie.
