wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2161 | WYNIKÓW
Pozorne odrzucenie
Przyjaciółka ostatnio bardzo dziwnie się zachowuje. Podejrzewam, że jest zazdrosna o kolegę, którego obie lubimy, a także o moje relacje z dziewczynami. Ciągle ktoś mnie woła, o coś pyta. Ona odsuwa się na przerwach, mówi mi, że czyta, że mam dać spokój. Lubię ją i chcę się przyjaźnić, ale ona mnie odrzuca.
Gimnazjalistka
Czy zrezygnować?
Od 4 lat chodzę do szkoły muzycznej. Został mi ostatni rok, ale już mnie to męczy. Chciałabym zrezygnować bo gra na instrumencie nie idzie mi za dobrze i nie sprawia mi ona przyjemności. Przeszkadza mi to w różnych przyjemnościach spotkaniach z rówieśnikami. Z drugiej strony boję się reakcji pani i rodziców. Szkoda mi zostawiać to wszystko tak naprawdę po nic. Co zrobić?
Nastolatka
Moc uśmiechu
Nie mam przyjaciół w szkole, wszyscy uważają mnie za dziwaczkę. Przerwy spędzam w bibliotece, z czego inni się wyśmiewają. Do tego chcę zagadać do świetnego chłopaka, ale jestem okropnie nieśmiała, zwłaszcza w stosunku do chłopców. On często uśmiecha się do mnie itd., ale zawsze robię się czerwona jak burak i pospiesznie odwracam wzrok. Staram się, by to minęło, niestety jedyny skutek, to ledwo wydukane dwa zdania. Rodzice mówią, że jestem przewrażliwiona.
Gimnazjalistka.
Szczerość w relacji
Podczas wakacyjnych rekolekcji zaprzyjaźniłam się z świetnym chłopakiem. Czułam z nim dziwną więź i choć wmawiałam sobie, że to tylko znajomy to się oszukiwałam. Byliśmy w kontakcie na portalu i napisałam mu pewnego dnia, że ktoś mi się podoba i z napływu emocji nie powiedziałam mu prawdy, że to on, bo uznałam że to za wcześnie. Od tego czasu kontakt się urwał i jak do niego piszę, to czuję się, jakbym się narzucała. Już nie piszemy tak jak kilka miesięcy wcześniej i czasami przechodzi mnie taka myśl, czy coś czuł czy może dalej czuje.
Nastolatka
Reakcja na rodzinne docinki
Zawsze błagałam rodziców o kota. W tym roku moje marzenie się spełniło -dostałam kociaka. Cały czas pogłębiam swoją wiedzę o kotach, bo w przyszłości chcę zostać weterynarzem. Dbam o swojego kota i robię to wszystko rozsądnie. Jednak moi rodzice oraz rodzeństwo ciągle mi dokuczają. Mówią, że w przyszłości na pewno będę mieszkać z 20 kotami, że karmię swojego kota lepiej niż ludzi, że wydaję na kota mnóstwo pieniędzy. Ale to wszystko nie prawda. Kocham koty, ale nie do tego stopnia. A rzeczy dla kota kupuję z własnych kieszonkowych. Mówią stale jakieś głupoty. Próbowałam z nimi rozmawiać spokojnie, ale to nic nie daje.
Anonimowa, 13 lat
Najpopularniejsze
- A co ja z tego będę miał?
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
