wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 232 | WYNIKÓW
Obawy przed wakacjami
Ostatni miesiąc jest straszny dla mnie, nie chce mi się nic robić. Mam wrażenie, że jestem sama i że nikt mnie nie lubi, choć to nieprawda. Nawet nie chciałam jechać na wycieczkę, a było super. Tak samo z innymi imprezami- koleżanki mnie wyciągają i potem jest tak dobrze. Martwię się o to, co ja będę robiła podczas wakacji? Tylko siedziała w domu?
14 latka
Ciesz się tym, co jest...
Zakochaliśmy się w sobie podczas drugiego wspólnego wyjazdu oazowego. Wyznanie uczucia to była cudowna chwila. Zostaliśmy parą. Przytuliliśmy się, pocałowaliśmy w policzek. Pokochałam go jeszcze mocniej. On jest wspaniałym chłopakiem. I chociaż widzę jego wady to i tak go kocham. Ale co będzie z nami? On mieszka około 100km ode mnie. Codziennie piszemy ze sobą. Ale co będzie kiedyś? Boję się, że może przestanie mnie kochać albo coś innego się wydarzy. Naprawdę go kocham.
12-latka
Trudne poszukiwania
Jak poradzić sobie z brakiem miłości, bliskiej osoby? To jest coś takiego, że człowiek bardzo jej potrzebuje i stara się jej na siłę szukać. Jednak im bardziej szukam, tym bardziej się pogrążam. Powie Pani, żeby odpuścić - tylko jak? Modlę się do Boga, by obdarzył mnie tą wielką łaska i piękną, mądrą kobietą, ale nic się nie zmienia. A ja
cierpię.
Samotny
Jedynaczce ciężko
Mam problem dotyczący bycia jedynaczką. Spotkałam się z wieloma stereotypami na ten temat, np. że takie osoby są rozpuszczone, samolubne itd. lecz zupełnie się z tym opisem nie zgadzam. Od kiedy pamiętam, chcę mieć rodzeństwo, byłabym wręcz w stanie spać na podłodze byleby nie być sama, rzeczy materialne czy nawet pies nie są dla mnie "zamiennikami". Uważam też, że nawet moja najlepsza przyjaciółka nie jest w stanie zastąpić mi siostry, chociażby dlatego, że nie mieszkamy pod jednym dachem, a nasi rodzice mają różne poglądy. Gdy widzę jakieś rodzeństwo, to mam aż łzy zazdrości i smutku w oczach. Obecne życie jako jedynaczka to tylko jakiś koszmar (chociaż jest to niemożliwe, bo jestem pierwszym i ostatnim dzieckiem matki jak i ojca. Nie wiem już co mam robić.
Licealistka
Wyszydzana
W moim gimnazjum wszyscy ściągają, wpychają się do kolejki w barku, piją, przeklinają, śmieją się z księży, kościoła itp. A ja jestem w środku tego chaosu. Nie ściągam, uczę się, nie gadam na lekcji, jestem katoliczką, modlę się. A oni się ze mnie śmieją. Kiedy przechodzę korytarzem słyszę jak dziewczyny z 3 i 2 klasy się z mnie śmieją, a potem podchodzą do mnie i złośliwie się pytają o różne rzeczy. Nie wiem, co mam z tym robić. Próbowałam to ignorować, ale oni nie przestają. Mam dosyć robienia ze mnie pośmiewiska.
Gimnazjalistka
