Adam Maniura

I leż to razy słyszałem, że żyjemy w katolickim kraju. Jednak do tryumfu Ewangelii w Polsce droga jest bardzo daleka. Skąd takie moje przekonanie? Byłem wśród 39 młodych mężczyzn, którzy dali się porwać nauce Jezusa, którzy na serio chcieli iść za Jego głosem i wyłącznie służyć Bogu i Kościołowi. Dlatego pewnego dnia złożyli dokumenty do zakonu. Gdyby żyli w katolickim kraju, ich rodziny, przyjaciele i znajomi cieszyliby się z takiego wyboru. Rodzice byliby szczęśliwi, że dobrze wychowali swoich synów, że Bóg nagrodził ich wysiłek i powołał ich dziecko do czegoś wyjątkowego. Niestety, na owych 39 kandydatów rodzice tylko jednego cieszyli się i pobłogosławili synowi na drogę służby Panu Bogu. Trudno kochać Boga ponad wszystko. Bardziej niż swoje dzieci, niż swoich rodziców, rodzeństwo czy przyjaciół. Chrystus oczywiście nie nawołuje do nienawiści. Chce tylko powiedzieć, że prawdziwa wiara opiera się na Bogu, a nie na ludziach. Ludzie czasami specjalnie, a nie niechcący stają na drodze czyjejś miłości do Boga. I wtedy trzeba dokonać bolesnego wyboru i określić się po stronie Chrystusa. Fragment Ewangelii z XXIII niedzieli zwykłej odnosi się nie tylko do powołanych na wyłączną służbę Bogu. Pan Jezus mówi do każdego. Wielu ludziom nie podoba się to, że chcesz żyć zgodnie z przykazaniami Bożymi, że jesteś ministrantem, że należysz do oazy, że chodzisz do kościoła. Nie potrafią zrozumieć, że im więcej będzie w nas z Chrystusa, tym lepszymi będziemy uczniami, dziećmi, mężczyznami, kobietami, mężami, żonami, przyjaciółmi czy pracownikami. Im więcej w nas Chrystusa, tym lepszymi będziemy ludźmi. Jeśli Bóg będzie w naszym życiu, będziemy mieli wszystko.