wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2032 | WYNIKÓW
Krzyż- niezwykłe łącze
Wieczorkiem poszłam jeszcze na mszę, po niej była adoracja przed Niedzielą Miłosierdzia. Całonocna adoracja. Ja zostałam tylko na jej początku, powiedzieli, że zostanie na to czuwanie wniesiony krzyż Światowych Dni Młodzieży, ale nie wnieśli go przed moim wyjściem… zastałam go na schodach świątynii, gdy wychodziłam. I to było bardzo miłe, bardzo, bo… tak sobie przy nim uklęknęłam i się pomodliłam… Czułam się może troszkę niezręcznie, bo obok mnie była młodzież pilnująca krzyża, ale… Pomodliłam się i w tej modlitwie było mi tak dobrze. Oddałam się Bogu. Całą siebie, by już tak bardzo się nie bać tego wszystkiego, przyszłości, siebie… bym może troszkę się polubiła. Fajnie było znaleźć się tak blisko Krzyża. Po drodze krzyżowej ulicami miasta ledwo musnęłam drewno, a teraz… ten krzyż był dla mnie, czekał na mnie. Szkoda, że nie zostałam na tej adoracji dłużej, ale może właśnie o to chodziło, o moje spotkanie z symbolem męki pańskiej, a jednocześnie z symbolem naszej łączności z Bogiem.
Uśmiech ducha
Ja wierzę w duchy. Z niektórymi nawet mam bliższy kontakt. I wcale nie bawię się w jakieś ich wywoływanie. Nie wierzycie? A ja po prostu sobie z duchami... rozmawiam. Najczęściej i najchętniej rozmawiam z duchem mojej mamy. Nie myślałam o niej nigdy jak o kimś, kogo ciało jest w ziemi. Wierzę, że moja mama żyje. Nie ma jej obok mnie, tak, żebym mogła jej dotknąć, przytulić się do niej, zobaczyć ją – to prawda. Ale jak powiedziała mi po jej śmierci moja przyjaciółka: „Mama teraz może zrobić dla ciebie więcej, niż wtedy, gdy żyła”. I tak rzeczywiście jest.
