wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 108 | WYNIKÓW
Policz, zważ, zniszcz
Marianki nie dały wprost księdzu dokończyć, tylko szybko odegrały tę niesamowitą scenkę. Jadzia w roli przerażonego króla była bardzo przekonująca. Rozochocone dziewczyny już chciały kontynuować zabawę w teatr, ale ksiądz Wojtek je uciszył i wyjaśnił, że owe napisy odnoszą się do wszystkich i są bardzo pomocne w rachunku sumienia..
Nieoceniony śmiech
Jej nastrój rozbijał się jednak o mur radości, kpiny, żartów. Oczywiście, najgłośniejsza była jak zwykle Jadzia, która potrafiła odnosić się żartobliwie nawet do księdza Wojtka. Zażądała właśnie przerwy na lody i jakie było jej zdumienie, gdy prośba została natychmiast spełniona. Wszystkie przysiadły na ławkach wokół groty i śmiały się dosłownie z byle czego.
Do zachodu słońca
Dzieci się zaśmiewały, postanowiły te scenki odegrać. Oj, ile radości sprawiało wczuwanie się w zapalczywych szlachciców, którzy szybko wyjmowali szable, gotowi do walki. Aktorzy byli tak wiarygodni, że istniała obawa, że bójki będą prawdziwe, a nie udawane. Musiałam szczeknąć kilka razy, by rozładować napięcie. Wybuchał wówczas śmiech, oczywiście ze mnie, że dałam się nabrać, że oni tylko udają złość. Akurat, ja swoje wiem.
Brak tytułu
Zamiast tłumaczyć i przekonywać opornych, chwyciły w palce kilka laleczek, opatuliły je skrawkami materiałów i przedstawiły scenkę. Oto Dawid i jego starsi bracia. Chłopak wyrusza w góry paść owce i tłumaczy mamie, że wcale się nie boi. On się opiekuje owcami, a nim opiekuje się sam Bóg. Oto do domu zbliża się prorok Samuel i prosi ojca, Jessego, by przedstawił mu swoich synów. Dumny tata zwołuje rodzinę. Sami dorodni, silni chłopcy. Ale prorok nie czuje żadnego znaku, że któryś z nich ma być królem Izraela
Nowa aktywność
Usiadłam przy bramie, nawet mnie nie zapięły. Obserwowałam nasze marianki, jak szybko pracują, podlewają, ale też uważnie czytają napisy na nagrobkach. Stanęły przy opuszczonym grobie i nagle wszystkie uznały, że oto biorą go pod opiekę. A przecież nie ma bardziej energicznych dziewczyn niż one. Oto już wszystkie chwasty wyrwane, już Kamila pożycza grabki od starszej pani, już Jadzia biegnie po sadzonki do stoiska przy bramie. Zdrzemnęłam się, a gdy otworzyłam oczy, ujrzałam szalone marianki kilka rzędów dalej przy kolejnym grobie.
