Środa, 11 lipca, 2018r.

Hau, Przyjaciele!

Nikt się nie spodziewał, że praca nad domkami z papier mache będzie tak ciekawa i w sumie prosta. Teraz każda grupa udoskonala swoje dzieła i to jest dopiero frajda, bo jeden pomysł goni drugi. Paulina z Jadzią i Kingą zaproponowały uczestnikom zajęć, by wykorzystać domki do przedstawienia biblijnych rodzin, przygotować teatrzyki. Zamiast tłumaczyć i przekonywać opornych, chwyciły w palce kilka laleczek, opatuliły je skrawkami materiałów i przedstawiły scenkę. Oto Dawid i jego starsi bracia. Chłopak wyrusza w góry paść owce i tłumaczy mamie, że wcale się nie boi. On się opiekuje owcami, a nim opiekuje się sam Bóg. Oto do domu zbliża się prorok Samuel i prosi ojca, Jessego, by przedstawił mu swoich synów. Dumny tata zwołuje rodzinę. Sami dorodni, silni chłopcy. Ale prorok nie czuje żadnego znaku, że któryś z nich ma być królem Izraela. „Czy to wszyscy twoi synowie?” pyta prorok. Nie, z pastwiska trzeba ściągnąć najmłodszego , dzieciaka właściwie, Dawida, zdolnego grajka, który pasie owce ojca i śpiewa Bogu psalmy. Co za dziwy, to na jego głowę zostaje wylany olej, a on namaszczony na króla. Maleńkie figurki kłaniają się, uczestnicy zajęć klaszczą. Już na scenę wpada Kinga, Kamila i Julia. Na żywo, z marszu przedstawiają dalszy ciąg przygód dzielnego Dawida. A potem wrzawa. Bo trzeba przedyskutować, jakie inne sceny można przedstawić, wykorzystując ulepione domki. Mały Filip z mamą i starszym bratem pokażą uzdrowienie paralityka, którego przyjaciele spuścili na noszach z dachu. A Oliwka z siostrami przedstawi wskrzeszenie córeczki Jaira. Czas mija, domki schną, powstają nowe laleczki, ubierane w coraz bardziej wymyślne stroje. Czas się rozstać do jutra, ale nikt się nie spieszy. Dopiero wejście wesołej ekipy sprzątającej zmusza plastyków i aktorów do uporządkowania warsztatów. Ale dyskusje trwają, dzieci umawiają się na jutro. Cześć. Astra