wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 84 | WYNIKÓW
Podejrzane milczenie
Mój kolega się na mnie obraził, a ja nie wiem dlaczego. Nie odzywa się do mnie, cały czas mnie ignoruje. Nic mu nie zrobiłam, nie powiedziałam nic takiego, o co mu może chodzić? Jak coś ode mnie chce, to mówi mi to albo jego kolega, albo pisze mi to na kartce. Nie oczekuję, żeby mnie uwielbiał czy coś, ale dobrze się dogadywaliśmy. Nie lubię być z kimś pokłócona. Nie dawno też się do mnie nie odzywał, ale to było tylko pół dnia i przyznał, że nie było przyczyny.
Szóstoklasistka.
Nie jestem przytulanką
Mam dobrego jedynego przyjaciela. Jest ode mnie młodszy o rok, nasze rodziny się przyjaźnią. Jeszcze trzy tygodnie temu nie dałby mi się dotknąć, a ostatnio kiedy u mnie był, zaczął się do mnie przytulać. Nie czułam się źle, ale nie chcę z nim chodzić. To wspaniały przyjaciel, ale nie jest w moim typie chłopaka. Boje się go stracić, jeżeli go odrzucę.
12-latka
Niepewność
Gdy tylko zaczęło się liceum, to zwróciłam na niego uwagę. Zaczęliśmy sporo żartować, dogryzać sobie. Raz spotkaliśmy się z kinie, gdzie poszłam z kolegą. Zaraz potem był milszy. Ale po jakimś czasie coś powiedział, że ma dziewczynę Załamało mnie to. Pytał, co się dzieje, nie przyznałam się. Trwa taka huśtawka. Ostatnio go odtrąciłam, gdy się do mnie przytulił na żarty, no i się wycofał, jest jakby obrażony. Wiem, że on jest dla mnie bardzo ważny. Jak postępować, by już niczego nie zepsuć?
Licealistka
Wątpliwości
Kręci się koło mnie chłopak, bardzo chętny do wszelkiej pomocy. Od kilku dni zadaje różne pytania jakby mnie testował albo przeprowadzał wywiad. Pyta głównie o sprawy dotyczące wiary i też trochę "obyczajów" (np. czy piję piwo na imprezach, co sądzę o świadkach Jehowy, itp.), a później sam mi przedstawia swoje zdanie na ten temat. Niby nic dziwnego, powinno się poznać wartości drugiego człowieka, ale jakoś mnie to razi, wolałabym, żeby takie rzeczy po prostu 'wyszły w praniu', w jakiejś bardziej naturalnej rozmowie. On się cieszy, że jestem wierząca, a według mnie to nie powinien być jakiś powód do wychwalania drugiego człowieka. Mam też wrażenie, że on do wiary podchodzi bardzo dziecinnie - mówi, że dla niektórych ludzi Bogiem są pieniądze, dla innych komórka, itp. i cieszy się, że ja taka nie jestem (i pewnie też się cieszy, że on taki nie jest
