wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 567 | WYNIKÓW
Dzika trawa
Nastawiałam uważnie moje niemałe uszy, by dobrze wiedzieć, jakie plany ma rodzina na kolejne dni. Bo ciągle wydarza się coś, w czym nie mogę brać udziału. Msza szkolna, nabożeństwa różańcowe, parki linowe, ogrody zoologiczne, nasza palmiarnia, centra handlowe- to nie dla psów. Leżałam kilka dni temu nieco urażona tymi zakazami, zresztą, Kuba pojechał na trening, gdzie oczywiście psy nie mogą nawet zajrzeć.
Brat pies
Lola natychmiast zwróciła się do mnie „bracie Tytusie, poczęstuj się kawałkiem mięsa”. Nim Pani zdążyła zaprotestować, połknąłem prezent, wyszczerzyłem zęby w uśmiechu i chciałem wyjaśnić dorosłym, że jako brat pies powinienem siedzieć z rodziną przy stole. Kto to widział, by dobry brat pod stołem czekał, czy którejś z dziewczynek coś spadnie z talerza?
Nikt nie jest ideałem
Jest w klasie pewna przesympatyczna dziewczyna. Siedzi sama na matmie, a to mój ulubiony przedmiot. Ona ma w tym przypadku pod górkę. Dobrze mi się z nią rozmawia, lubimy te same filmy. Marzę, by z nią siedzieć na matematyce, bo zauważyłem też, że ona jest najładniejszą dziewczyną, jaką znam. Chętnie pomógłbym jej w nauce. Jednak zdaję sobie sprawę z tego, że takie patrzenie na dziewczynę jest przedmiotowe. Niby ja tak nie patrzę. Ale mam swoje problemy, nie wiem, czy zbliżanie się do koleżanki ma sens. Daleko mi do ideału.
17-latek
Nie wolno podkradać?
„Czij ojca swego i mamę” – podpowiada siostra bratu i zaraz dostaje kuksańca. Dziadek wtrąca się z piątym przykazaniem. Kuba wykłóca się, że tam nie ma ani słowa o upominaniu przemądrzałych małych sióstr. Dziadek zaczyna tłumaczyć, ale chłopak już skacze na trampolinie i skanduje „nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij”. Aż przysiadłam z wrażenia. O rety, to ludzie mają o wiele gorzej niż my.
Paraliżujący lęk
Nasza bardzo ceniona polonistka jest pewna siebie, czasem żartobliwa, ale zarazem niezwykle ironiczna, często patrzy na nas z góry - na klasówkach śmieje się, jak gdyby dając nam do zrozumienia, że nic ciekawego i mądrego nie napiszemy. Zauważyłam też, że do niektórych odnosi się źle. Bywa wówczas arogancka. Ceni ludzi, którzy są pewni siebie, lubią dyskutować. Boję się cokolwiek mówić na lekcjach, zgłaszać się, każda odpowiedź wiąże się ze stresem. Ja nigdy nie byłam z tych, którzy się wymądrzają na lekcjach, wolę prace pisemne, nie lubię się odzywać, bardzo wstydzę się opinii ludzi w klasie i pani przede wszystkim. Bardzo mnie to dręczy…
Licealistka
Po co ten temat?
To on okazywał mi mocne zainteresowanie. Nie poprosił o chodzenie, niczego nie wyznał, ale jego zachowanie było jednoznaczne- przyjeżdża, przytula, jest miły, nawiązuje relację z moją rodziną, dobrze się u nas czuje. Po ostatniej wizycie pisaliśmy i bardzo zdenerwowały mnie jego aluzje na temat mojej nadwagi. Fakt, troszkę ciała mam, ale dużo ćwiczę. Zresztą, po co ten temat? Z jednej strony, może się martwi o mnie? Za niedługo ma studniówkę, może chce mnie zaprosić? Z drugiej strony, ja nie muszę się nikomu podobać, ważne ze sobie się podobam. To nie jest tak, że się zaniedbałam, tylko od leków. Ja już sama z tym sobie radze, sama ćwiczę i bez jego pomocy dam sobie z tym radę. Nie będę robić tego dla niego, ale dla siebie. Urwałam nasz kontakt, nie odbieram telefonów, chociaż żal i przykro.
17-latka
Bez humoru
Lilka chodzi jak struta od wczoraj. Niechętnie spogląda na siostrę, na koleżanki i kolegów. Daria starała się z nią pogadać, ale koleżanka ją odtrąciła, w końcu usiadła pod brzozą, czyli w naszej leśnej kaplicy i wszyscy zostawili ją w spokoju. Niestety, zły humor Lilki udzielił się wszystkim. Nawet pełne iskrzenia spojrzenia, które od kilku dni wymieniają Basia i Przemek ustały. Oboje są jacyś niemrawi. Agar leży z łbem na łapach, ja wyciszam radosnego Trampka, na którego Ramon zaczął wręcz warczeć. Zwarzone humory młodych zauważyła w końcu Pani Bożena
Siedzę, milczę, patrzę...
Mam siostrę i przyjaciółkę z którymi cały czas gdzieś jeździmy. Spotykamy się z koleżankami i kolegami. Moja siostra i moja przyjaciółka mają chłopaków. Gdy koleżanka nie miała, zawsze siedziałyśmy razem i czułam się normalnie, a gdy już się z nim związała, ja siedzę sama i do nikogo się nie odzywam i tylko się na nich wszystkich patrzę. Co mam zrobić, żebym była śmielsza.
Gimnazjalistka
Czy jestem wścibska?
Aga tak śmiesznie przedstawiała emocje, zmieniała głos. Pan Jezus łagodnie i z wielkim szacunkiem zwracał się do kobiety, której nerwy gdzieś zniknęły. Wreszcie ktoś ją zrozumiał, docenił, nie wypominał niczego, pomógł wyjść z dołka. Dzieci śmiały się z inscenizacji, raczej z bogactwa głosów, ze złości teściowej, ale dorośli dostrzegli w tej scenie wiele mądrości dla siebie. Aga pękała z dumy. Potem podeszła do Pauliny i mocno ją przytuliła. Usłyszałam słowo „dziękuję”. A mnie Aga potarmosiła serdecznie i stwierdziła, że nigdy nie widziała tak wścibskiego psa.
Najnowsze w serwisie
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
- Usłysz Biblię
- Pan Jezus wie, jakie jest ciastko
- Mała droga do nieba
Najpopularniejsze
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- A co ja z tego będę miał?
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
- Dzień Nauczyciela
