wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2031 | WYNIKÓW
Jak przekonać rodziców?
Bardzo chciałabym mieć komórkę dotykową. Rodzice twierdzą, że to zło i tylko uzależnia. Nie jestem typem człowieka, który przesiaduje po kilka godzin przed komputerem czy smartfonem ( w moim przypadku komputerem). Chciałabym ją mieć, żeby robić zdjęcia, kontaktować się z innymi albo uczyć się. Raz próbowałam porozmawiać z mamą, ale ona tylko powiedziała, że nie dostanę i koniec. Rodzice nawet nie rozumieją, jak czasem może być pomocna komórka dotykowa, bo sami takiej nie posiadają...
Czternastolatka
Krytyczne uwagi siostry
Moja starsza siostra zaczęła czytać po kryjomu moje SMS. Wiadomo byli tam chłopcy. Pisałam z nimi dla żartów o typowo "dorosłych" sprawach. Pokazała te wiadomość mojej mamie. No i oczywiście były kłótnie oraz kara. Do dziś strasznie siostry nienawidzę, chociaż wiem, że się martwi... Podczas wakacji poznałam chłopaka. Zrobiliśmy sobie zdjęcie jak się całujemy, no i kazanie, kłótnie jaka to ja jestem najgorsza. Dziś siostra powiedziała, że jestem najgorsza ... Proszę o radę już dłużej nie wytrzymam.
15-latka
Brak tytułu
Tutaj kiedyś była przeprawa promem przez Wisłę z Zaboru Austriackiego do Pruskiego. W wakacje jeżdżę z mamą i tatą i siostrą nad Zaporę Goczałkowicką i oglądam jezioro duże jak morze, zrobione przez Wisłę. Kiedyś tam była dzielnica Zabrzega i kościół, a potem zalali to miejsce wodą i tak powstało Jezioro Goczałkowickie. Teraz lubię tam jeździć na rowerze i patrzeć na fale. Na zdjęciu stoję na ścieżce na Zaporze, a za murkiem jest Jezioro Goczałkowickie na Wiśle.
My już nie beczymy, my się już cieszymy!
Kiedy czytałam Wasze listy do Papieża, które już od jakiegoś czasu przychodzą do redakcji, przypomniała mi się historia 10-letniej dziewczynki ze zdjęcia poniżej, To było to w brazylijskim mieście Salvador. Na spotkanie z Janem Pawłem II przyszło jakieś trzydzieści tysięcy dzieci. Stały w ulewnym deszczu, przemoknięte do suchej nitki. Ale to nic. Na codzień spotyka ich coś o wiele gorszego. Mieszkają na ulicy, zostawione przez rodziców, wykorzystywane przez dorosłych, sprzedawane jak rzeczy.
Łzy wzruszenia
Podstawówkę wspominam bardzo źle. Nielubiana, często obrażana. Samotna. W gimnazjum wszystko się zmieniło. Nowe znajomości. Wspaniali ludzie. 1 i 2 klasa były najpiękniejszym okresem w moim życiu. Na samą myśl o tym, że za kilka miesięcy rozstanę się z klasą, mam łzy w oczach. Kocham swoją klasę, tych wszystkich ludzi. Kocham wspominać wszystkie ogniska i wycieczki, oglądać nasze uśmiechnięte twarze na zdjęciach. Ludzie powtarzają ,,To ostatnie chwile, trzeba się cieszyć''. Ale ja nie potrafię. Nie ze świadomością, że lada moment wszystko przeminie.
Gimnazjalistka
