wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7177 | WYNIKÓW
Maturzystka na koncercie Arki Noego
Telefon kuzynki, z pytaniem czy pójdę na koncert Arki Noego. Trochę się wahałam. Po prawdzie wiedziałam, że ten koncert się odbędzie, miałam tego pełną świadomość - planowali na niego pójść wszyscy u mnie w domu, no wszyscy, oprócz mnie! Ale jak dziewczyny pytają, zachęcają to poszłam! Gadałam sobie z dziewczynami, śmiałam się, ale nie czułam jakiegoś wielkiego przekonania, by sterczeć tu, oczekując na koncert. Po chwili się zaczęło. Piosenki mojego dzieciństwa. I nagle jak nie zacznę śpiewać! No kosmos! - Poleciałam jak szalona. Zaraz z dziewczynami znalazłam się pod sceną.
Po spotkaniu z papieżem
Homilia papieża Franciszka bardzo na mnie wpłynęła. Uświadomiłam sobie, że historia o Zacheuszu dotyczy mnie. W jego osobie znalazłam lustrzane odbicie samej siebie. Ludzie pochopnie oceniali Zacheusza. Mimo tego, iż był grzesznikiem, zdołał docenić miłosierdzie Boże. Zmierzył się z przeszkodami, jak powiedział papież Franciszek. Jedną z przeszkód Zacheusza był lęk. I ja boję się o swój stan, o to, że zostanę wyśmiana. Tak samo ten celnik, bał się, że zostanie pośmiewiskiem.
Agnieszka Loranc, Bierna koło Żywca
Przekonać mamę
Latem znalazłam w Internecie mój wymarzony obóz, ale było za późno, żebym się zapisała. Okazało się, że jest tam również obóz zimowy. Mogłabym pojechać , bo to niedaleko, byłyśmy tam z mamą. Mama uważa, że pierwszy samodzielny wyjazd lepiej mieć latem, bo teraz źle się ubiorę, zmarznę itd. Chyba po prostu się o mnie martwi i myśli, że sobie bez niej nie poradzę. Żeby ją przekonać próbowałam wszystkich metod. Rozmawiałam, pisałam listy, podawałam sensowne argumenty, mogę nawet pokryć część opłaty. Mama ciągle swoje i tracę nadzieję na mój pierwszy wyjazd.
12-latka
Być narzędziem...
Od września jestem w nowej szkole. Obawiałam się tego, bo kiedy szłam do gimnazjum, moje oczekiwania nie spełniły się tak, jak marzyłam. Zawierzyłam tym razem wszystko Panu Bogu. Bardzo mi to pomogło i zmieniło się moje podejście, zmieniłam się ja. Teraz w technikum jestem dla niektórych osób wsparciem. Niestety, nieraz zdarza się, że nie wiem, co powiedzieć, co zrobić. W rozmowach staram się być szczera, ale czy uważa Pani, że mówienie o własnych, nieraz trudnych doświadczeniach, to dobre rozwiązanie? Wydaje mi się, że wtedy zyskuję pewne zaufanie drugiej strony. Jestem blisko Boga i bardzo mi to pomaga. Chciałabym być jednak też pożytecznym Jego narzędziem.
17- latka
Chwasty w polszczyźnie
Mimo najlepszych chęci czuję i wiem, że coraz bardziej używam wulgaryzmów. Jestem na siebie zła, ale takie są fakty. Mam różne usprawiedliwienia, że np. wszyscy tych słów używają, że są obecne z filmach, w książkach, w szkole, na ulicy, wszędzie oprócz kościoła. Czy ma Pani jakiś sposób, by moje wakacyjne postanowienie, że oduczę się wulgaryzmów, spełnić?
Gimnazjalistka
Nie trzeba przekonywać rodziców
Na to, że rodziców nie trzeba przekonywać do swoich racji, bym nie wpadła, mimo że dostrzegam, że w jakiejkolwiek sprawie - czy mojej czy
rodzeństwa – to przekonywanie niewiele daje. Czasem dużo daje spokojna rozmowa. Jak to w domu. Nie ma jednej recepty. Dziwne, że tego wcześniej nie dostrzegłam. Nie doszłoby do wielu bezsensownych kłótni. Nieraz trzymałam język za zębami czysto intuicyjnie.
16-latka
Spojrzeć w prawdzie
Przyjaźnimy się od lat, jesteśmy weseli, lubimy żartować. Niektórzy uważali, że jesteśmy parą. Od niedawna ma dziewczynę, ale ona jest spoza naszego kręgu. Przyjaciele zwracają mi uwagę, że powinnam zmienić swoje zachowanie wobec niego. A ja nie widzę nic złego w tym, że wskakuję mu na żarty na plecy i on mnie nosi na barana albo że zabieram mu bluzę, ubieram ją, bo akurat ja swojej nie wzięłam. Ścięłam się z koleżankami na ten temat, bo ja go traktuję jak brata i nie widzę nic złego w takim zachowaniu.
16-latka
Dziwne zachowanie
W klasie jest dziwny wobec mnie chłopak. Swobodnie rozmawia z koleżankami, a mnie omija szerokim łukiem. Kilka dziewczyn z nim chodziło, ale nie było to trwałe. Jeśli już się do mnie odezwie, to zazwyczaj jest to przekleństwo lub jakaś chamska odzywka. Wtedy ja również odzywam się niespecjalnie miło, ale nie aż tak jak on. Jeśli jesteśmy przypadkowo sami, zachowuje się w miarę normalnie i można z nim spokojnie pogadać. Kiedyś musiałam obok niego usiąść i powitał mnie pięknie, a potem szybko dodał, że nie wie, dlaczego tak powiedział. Czy z jego za-chowania można coś wywnioskować? Jak ja się powinnam zachowywać wobec niego?
Gimnazjalistka, kl. III
Szkolne przykrości
Miałam dzisiaj bardzo ciężki dzień w szkole. Najpierw kartkówka z matmy i jedynka. Nie opanowałam tego materiału, nie przygotowałam się, moja wina. Gdy zdołowana poszłam na wuef, dostałam jedynkę. No tak, nieszczęścia chodzą parami. Na domiar złego chłopak mnie porzucił dla koleżanki. Bez żadnego uprzedzenia, z dnia na dzień.
Nastolatka
Najpopularniejsze
- Ministranci ze Starej Wsi
- A co ja z tego będę miał?
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
