wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1831 | WYNIKÓW
Jak jej pomóc?
Koleżanka od czwartej klasy trzyma się na uboczu. Mówi, że tak woli. Szanuję jej wybór. Nic do niej nie mam, utrzymujemy koleżeńskie stosunki. Na wychowaniu do życia w rodzinie, dziewczyny z całej klasy usiadły w "kręgu" z krzeseł. Ona i jej koleżanka nie usiadły razem ze wszystkimi tłumacząc, że są przyzwyczajone do siedzenia z tyłu. Koleżanka mówiła, że woli być sama. Jednocześnie dowiedziałam się, że się okaleczała. Nie chcę jej tak zostawiać, chciałabym jej pomóc, ale nie wiem jak.
Szóstoklasistka
Nęcąca zapachy
Samochodów tu mało, za to drzew mnóstwo. Zatrzymywałem się przy każdym, a one też. Podniosłem łeb i oto zorientowałem się, że dziewczynki mierzą grubość pni. Oprócz tego zachwycają się liśćmi, dyskutują na temat ich bajecznych kolorów i kształtów, wybierają najpiękniejsze, które babcia cierpliwie ładuje do torby. Ja szukam drzewa, przy którym zatrzymują się prawie wszystkie okoliczne psy, a one szukają najgrubszego pnia.
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
