wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5981 | WYNIKÓW
Siebie zmień
Trudno się dogadać z rodzicami, którzy mają tyle pretensji o drobiazgi ze sprzątaniem i tego typu obowiązkami na czele. Tracę z nimi kontakt, uciekam do swego pokoju, o co też mają pretensje. Oni mają swoje problemy finansowe i zawodowe, ja męczę się w szkole, nie rozmawiamy, nie rozumiemy się . Pojęcia nie mam, jak ich zmienić.
16-latek
Niepweność
Bardzo zależy mi na koleżance. Niestety, nim się ośmieliłem zagadać, zaczęła chodzić z innym chłopakiem. Obserwowałem ich, życzyłem jej radości, ale wcale nie byli dobrą parą, już się rozstali. Należymy do grupy przyjaciół, często się widzimy i mam wrażenie, że ostatnio ona szczególnie ciepło wita się ze mną, przytula się niby na wesoło, koleżeńsko, ale chyba nie do końca. Ona jeszcze na krótko wyjeżdża, ale potem czeka nas wspólny wyjazd z całą naszą grupą. Ciągle się zastanawiam, czy ona mnie lubi tak jak ja ją.
17-latek
Manipulantka
Przyszła do nas nowa dziewczyna, która robiła wrażenie zagubionej. Pomogłam jej w pierwszych tygodniach, byłam serdeczna. Gdy się poczuła pewnie, to wyszedł jej charakter. Skłóciła mnie z przyjaciółką, nastawiła do mnie źle klasę, obgadała mnie, w zasadzie to oszczerstwa, bo nie ma w nich prawdy. Manipuluje też nauczycielami, bo udaje spokojną i dobrą, a jest sprytna i fałszywa. Pierwszy raz spotkałam się z taką podłością. Jestem samotna, niezrozumiana, fałszywie oceniana. Mam wrażenie, że tego nie wytrzymam, że to jest ponad moje siły.
12-latka
Porozumienie z rodzicami
Od dłuższego czasu mam problem z rodzicami. Ja uważam że to oni zachowują się nie fair w stosunku do mnie, bo nie wolno mi wychodzić na dwór ze znajomymi tylko mam się uczyć . Na nic mi nie pozwalają. Rodzice mówią mi, że mam się zmienić, gdyż uważają że nie da sie ze mną porozmawiać bo od razu sie denerwuję. Chciałabym od nich trochę zrozumienia, a mam tylko kary i zakazy.
13- latka.
Radosne walentynki
W szkole organizowana jest poczta walentynkowa, jak wszystkie koleżanki
chciałabym wysłać chłopakowi walentynkę. Tylko, że nie wiem, czy to dobry pomysł. On nie wygląda, jakby chciał coś ze mną zaczynać, do tego jest starszy. Może pomyśli, że jestem dziecinna? A może wykazać się pomysłowością i zrobić mu walentynkową przygodę (chodzi o pozostawienie wskazówek w różnych miejscach, a nagrodą byłaby mała czekoladka). Czy to też głupie? Nigdy nie pisałam walentynek i nie chce też mu pisać jakiś miłosnych wierszy. Boje się, że on się domyśli i coś złego o mnie pomyśli, no albo, że jestem dziecinna, że się narzucam.
13-latka
Odrzucenie niepełnosprawnych
6 lat mojej podstawówki to trudne doświadczenia odtrąceń koleżeńskich. Troszkę się różniłam od rówieśników i musiałam się pogodzić z tym, że nie byłam zapraszana na urodziny do rówieśników, a na moje zaproszenia nie odpowiadano. Często siedziałam sama, czasami jakaś dziewczyna bywała zmuszana do siedzenia ze mną. Sądziłam, że w gimnazjum będzie lepiej. Nie mam żadnych problemów z nauką, ale dobre oceny to nie wszystko. Mijają miesiące i chociaż odrzucenie nie jest tak jawne jak kiedyś, to jednak czuję się samotna. Nie dla mnie dziewczęce szepty, chichoty, tajemnice, narady. Moim zdaniem wśród nastolatków nietolerancja dla inności jest ogromna.
Gimnazjalistka
Żartobliwa skarga
Jeden się na mnie boczy, drugi ma problemy, bo bidulek sam nie wie, czego, czy raczej kogo w życiu chce, trzeci jest na etapie patrzenia! Rany! I jeszcze czwarty nie ma pojęcia, że mnie kocha. Czy to jest jakaś zaraza? Muszę się przełamać i zagadać. Czy powinnam? W sumie to nie wiem, ale metoda na milczącą średnio działa. Następnym razem jak będzie tak na mnie patrzył, to zawiążę mu oczy. Dobra, w sumie jest to całkiem przyjemne. Ale ile można być na etapie flirtu? No ile ja mam lat? Niby stara jeszcze nie jestem, ale…
Licealistka
