wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4286 | WYNIKÓW
Zgubne skutki przeprowadzki
Rodzice przeprowadzką z uroczego miasteczka do dużego miasta zniszczyli mi życie. Nowe koleżanki gnębiły mnie do końca 6 klasy. Niby się z jedną z nich zaprzyjaźniłam, ale ona i tak często jest wredna i kłamie. Koleżanki niby mnie lubią, ale od początku roku żadna z nich nie zaprosiła mnie na urodziny. Tylko raz się z koleżanką spotkałam po lekcjach. Do tego doszły kompleksy- że gruba, brzydka, za mało ciuchów i do tego brzydkie, przeciwieństwo najpopularniejszej. Nikt się we mnie nigdy nie zakochał
Gimnazjalistka
Przykre obserwacje
Moje przekonanie o tym, że związek "niszczy" człowieka wzięło się z obserwacji tego, jak zachowują się koleżanki, gdy zaczynają chodzić z chłopakiem. Najlepsza przyjaciółka zaczęła pić alkohol, palić i nie tylko. Ledwo zaliczyła teraz semestr. Moja klasa jest ogólnie bardzo trudna (mimo tego, że jestem w szkole katolickiej), większość osób deklaruje, że nie wierzy w Boga. Wszystkie dziewczyny w mojej klasie, które mają chłopaków, zachowują się okropnie. Dla nich jest najważniejsze tylko "wyżycie się". Nas, osoby wierzące, nazywają zakonnicami, księżmi. Wielu z nich zmienia się właśnie przez chłopaków, jednak, to chyba też zależy od tego, jaki jest ten chłopak.
Gimnazjalistka
Dziecinna i męcząca
Do klasy doszła nowa koleżanka, znam ją w z widzenia, z parafii. Denerwuje mnie to, że cały czas się pyta, czy ją lubię, czy jesteśmy przyjaciółkami, bo ona ma wrażenie że jej nie lubię itd. Poza tym jest miła, tylko trochę dziecinna. Opowiadała mi też o jej problemach z rodzicami. Wtedy robi mi się jej żal. Od pierwszego dnia nalega, żeby się spotkać, choć mówię jej, że nie mogę, jestem już umówiona. Nie mam pojęcia, jak dać jej delikatnie do zrozumienia, że nie chcę żebyśmy były ,, przyjaciółkami na śmierć i życie" wystarczy mi, że jest moją koleżanką.
Nastolatka
Optymistyczne spojrzenie
Gimnazjum już za mną. Pewnego dnia uświadomiłam sobie, że chłopak, który podobał mi się ponad 2 lata, to fajny kumpel... ale nie chłopak. Uczucie minęło. Na wakacjach byłam pierwszy raz na obozie ze wspólnotą i teraz to jest moja główna ekipa
towarzyska. Z niecierpliwością czekam na dzień spotkania. W liceum się uczę, tam towarzystwo jest takie sobie, więc robię swoje i idę. Pan Bóg ma dla nas niesamowite plany. Momentami jednak tęsknię uczuciem i proszę Boga, żeby kiedyś postawił na mojej drodze kogoś, kogo mogłabym kochać z wzajemnością. Miniony rok był cudowny. Momentami wydaje mi się, że myślę zbyt pozytywnie, bo ludzie wokół mnie marudzą. Nieźle się rozpisałam. Co Pani o tym wszystkim myśli?
Licealistka
Okropny brat
15- letni brat stał się bardzo leniwy w nauce i w pracach domowych. Dogaduje mi głupio. A gdy bardzo się zdenerwuję, zaczynam go bić, on tylko się z tego cieszy.
Czasami mnie bije dla żartów. Mama mówi, że jest w okresie dorastania i że musimy to przejść, ale ja już nie wytrzymuję.
Wykończona siostra, lat 13
