wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3411 | WYNIKÓW
Optymistyczne spojrzenie
Gimnazjum już za mną. Pewnego dnia uświadomiłam sobie, że chłopak, który podobał mi się ponad 2 lata, to fajny kumpel... ale nie chłopak. Uczucie minęło. Na wakacjach byłam pierwszy raz na obozie ze wspólnotą i teraz to jest moja główna ekipa
towarzyska. Z niecierpliwością czekam na dzień spotkania. W liceum się uczę, tam towarzystwo jest takie sobie, więc robię swoje i idę. Pan Bóg ma dla nas niesamowite plany. Momentami jednak tęsknię uczuciem i proszę Boga, żeby kiedyś postawił na mojej drodze kogoś, kogo mogłabym kochać z wzajemnością. Miniony rok był cudowny. Momentami wydaje mi się, że myślę zbyt pozytywnie, bo ludzie wokół mnie marudzą. Nieźle się rozpisałam. Co Pani o tym wszystkim myśli?
Licealistka
Paniczny lęk
Powoli nie radze sobie z tym, co się dzieje. Rozmawiałam o tym problemie z rodzicami, lecz oni mówią, że dam sobie radę. Lecz moje obawy nie ustają. Od września mam iść do gimnazjum i bardzo się tego boje. Od ok. 2 tygodni codziennie śni mi się gimnazjum. Lekcje, przerwy, wycieczki - dosłownie wszystko. Wiąże się to też z tym, że nie mogę usnąć ,bo boję się następnego snu. Boję się, że nie zostanę zaakceptowana. Noszę okulary i trochę obawiam się tego, jak osoby w nowej szkole na to będą reagować. Boję się też, że z dziewczynami nie odnajdę wspólnego języka. Tak naprawdę boję się wszystkiego. Strach jest silniejszy ode mnie i obezwładnił mnie całą.
Gimnazjalistka
