wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1894 | WYNIKÓW
Co będę robiła bez fb?
Można powiedzieć, że wkręciłam się w facebook, mam go od 4 lat. Mam ponad 800 znajomych, dużo lików, dużo osób do mnie pisze. Jednak są momenty, kiedy to ponad 800 znajomych odwraca się plecami. Kiedy są problemy wiem - że jestem samotna. Jeden z kolegów twierdzi, że mnie wspiera, ale robi tak tylko na fejsie. Prosi o wypracowania z polskiego, angielskiego. A ja ulegam. Mam wątpliwości czy facebooka sie pozbyć, jestem za, jednak są tam ważne
informacje co do szkoły. Mam obawę, że nie będę miała co robić, w urodziny mi nikt nie napisze, już nie dodam żadnego zdjęcia. Jeśli chodzi o moje życie na żywo, to mam koleżanki, kolegów z którymi nie piszę na fb. Tylko jestem uzależniona. Chyba.
Nastolatka
Za wysoki poziom?
Od września chodzę do liceum. Bardzo się cieszyłam, bo dostałam się na wymarzony profil (humanistyka). Niestety minusem jest to, że szkoła jest bardzo daleko od mojego domu i muszę mieszkać w internacie z 8 dziewczynami w pokoju. Po upływie miesiąca boję się też, że nie dam rady. W moim gimnazjum był niski poziom nauczania, a tutaj mają bardzo duże wymagania. Po drugie bardzo przejmuję się wszystkim i często się stresuje albo mam pesymistyczne myśli. Pracuje trochę nad tym, ale nie zawsze mi to wychodzi. Po trzecie jestem troszkę nieśmiała i nie wiem czy koleżanki mnie polubią. Może ma Pani jakieś rady?
Licealistka
Muszę to teraz załatwić
Od ponad roku bardzo podoba mi się o rok starszy chłopak z mojego liceum. Mimo starań nie potrafię o nim zapomnieć. Nie jestem nieśmiałą osobą, jednak do tej pory nie odważyłam się z nim zapoznać, porozmawiać. Teraz ogarnia mnie rozpacz, ponieważ jest w klasie maturalnej, więc niedługo zniknie ze szkoły. Od dawna chciałam do niego podejść i po prostu zapytać czy moglibyśmy się poznać, czy coś w tym rodzaju, ale zawsze tchórzę. On raczej domyśla się, że coś do niego czuję. Wiem, że nie mam już nic do stracenia i chcę rozwiązać tę sprawę. Jak mam z nim porozmawiać, co powiedzieć?
Licealistka
Zmień podejście
W czasie wycieczki, wychodząc z pokoju, usłyszałam wiwaty koleżanek, że wyszłam i wulgarny komentarz kolegi. Sądząc, że nie słyszę, powiedzieli, co o mnie myślą - sama parę razy w życiu zrobiłam coś podobnego. Od tamtej pory zaczęłam się wycofywać, chować, bać ludzi i rozmowy z nimi. Boję się odrzucenia. Boję się zbliżyć do kogokolwiek, śmielej się zachować, odmówić pomocy, wyrazić swoje zdanie, gdy mam inny pogląd, być szczera, zrobić cokolwiek, czego nie robią inni. Teraz jednak chcę zbliżyć się do dwóch koleżanek, ale jednocześnie boję się tego.
Gimnazjalistka
