wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1720 | WYNIKÓW
Ta najpiękniejsza
Już ponad rok podoba mi się o rok młodsza koleżanka. Cały czas o niej myślę. Nigdy się do niej nie odezwałem, mimo że ciągle się mijamy w szkole. Boję się, że w 3 klasie też nie uda mi się z nią porozmawiać, to potem pójdę do średniej szkoły i już nigdy nie będę miał okazji jej spotkać. W szkole jest zawsze ze znajomymi, jest w swoim gronie lubiana i do tego jest najpiękniejszą dziewczyną w szkole. Może mi pani coś doradzi, chodź wiem ze jest to trudne.
Gimnazjalista
Jeszcze czas na decyzję
Księża z mojej parafii myślą, że mam powołanie i chcą mnie posłać do seminarium. Ale nie wiem, czy tam pójdę. Z jednej strony podobają mi się dziewczyny. Ale boję się też nauki. Bo ksiądz to jednak z języka polskiego powinien być dobry, a ja wolę przedmioty ścisłe, uczę się w technikum, w II klasie. Jestem ministrantem, lektorem ceremoniarzem, pomagam wikaremu w pracy w nastolatkami.
17-latek
Zmiana w nastawieniu
Zawsze nudziłam się w szkole, nikt mnie nie lubił, nie miałam przyjaciół. W tym roku doszła do
naszej klasy nowa dziewczynka. Zaprzyjaźniłyśmy się. Byłam szczęśliwa. Ale od niedawna zaczęła się zadawać z trzema innymi, niemiłymi dziewczynkami. Jestem zdruzgotana, nie mam pojęcia co zrobić. Nie dość, że te trzy wcześniej mi już dokuczały, to teraz jeszcze ona. Stała się dla mnie niemiła, opryskliwa, jakby nie chciała mnie znać. Pewnie one nagadały o mnie jakieś bzdury. Jest mi bardzo przykro.
10-latka
Paniczny lęk
Jak się pozbyć panicznego strachu przed Niebem i tym, czy coś będzie w nim 'dozwolone' czy nie? Od kilku tygodni mam taką jakby obsesję, że wszystko kontroluję i cenzuruję, tak żeby 'pasowało' do Nieba, czepiam się nawet najmniejszych szczegółów. Mam wrażenie, że moja wiara jest letnia i nie wiem jak ją rozbudzić tak, żeby znów czuć Boga przy sobie. Czasami dochodzi też lęk o to, czy ja w ogóle do tego Nieba trafię. Wydaje mi się, że to jest pycha, że tak wszystko kontroluję. Gubię się w tym wszystkim.
Zagubiona
Poradzisz sobie
Przez kilka miesięcy chodziłam z cudownym, jak mi się zdawało chłopakiem. Przeżyłam piękne chwile oraz pierwszy pocałunek. Dlatego szokiem było zerwanie. Uznał, że nie dorósł do bycia z kimś. Tak bardzo mi żal, że straciłam pierwszy pocałunek z kimś, kto mnie odrzucił. Nie chce teraz nikogo, bo nie chcę znowu cierpienia. Nie chcę po raz kolejny popełnić błędów. Zresztą, już pewnie nikogo takiego nie poznam i czeka mnie życie samotnej osoby.
Załamana licealistka
