wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 776 | WYNIKÓW
Zaburzona hamonia
Nie pojechałam jako animatorka na oazę, ale nie czuję się z tym dobrze. Często rozpraszam się na modlitwie, zauważyłam też, że pogorszyły się moje relacje z rodziną, jestem dla wszystkich nieuprzejma i denerwuję się, nawet jak ktoś ma dobre zamiary. Nie umiem panować nad sobą i , choć nie chcę, sama wszystko psuję. Może wynika to z braku odpoczynku, ale postanowiłam odpoczywać tylko w niedzielę, choć i tak to nie zawsze się udaje. Wiem, że to mój wybór, ze uczę się w wakacje (przez pierwszy tydzień
przerabiałam podręcznik do następnej klasy) i prawie nie robię nic poza tym, ale nie potrafię z tego czerpać satysfakcji. Spotykam się z moją nauczycielką, ona wierzy we mnie, ale też stawia wysoko poprzeczkę i podała mi np. co „mogę” przeczytać gdy wyjadę. Mam do siebie pretensje, jak zjem coś czego nie powinnam i wydaje mi się, że ciągle muszę ćwiczyć. Moja rodzina o tym nie wie, a to jest męczące, gdyż raczej nikt nie przejmuje się wagą i nie rozumie po co sobie czegoś odmawiać, więc wszędzie jest pełno niezdrowych przekąsek i jestem nimi częstowana.
Zestresowana nastolatka
Do zachodu słońca
W sumie to nie wiem, o co nam z przyjaciółką poszło, ale ona jest na mnie śmiertelnie obrażona. Obie się zdenerwowałyśmy, powiedziałyśmy sobie ostre słowa, już nie wiem, która więcej. Ona źle się wyraziła na temat mojego wyglądu, ja nie zostałam jej dłużna, powiedziałam coś złego o jej psie, ale przecież ona strasznie mnie skrytykowała. Jednak źle się z tym czuję i chcę się pogodzić, tylko jak?
12-latka
Przełamać strach
Wakacje ogólnie muszę uznać za udane. Jestem wdzięczna Panu Bogu za cały ten czas. Dużo dobrego wydarzyło się, dzięki temu, że kilka razy udało mi się przełamać barierę swojego komfortu tzn. zdecydować się na coś mimo strachu, obaw i niepewności - ruszyć w nieznane. Tak było, gdy zdecydowałam sie jechać w Tatry w ciemno. Tak było, gdy pojechałam na rekolekcje oazowe z księdzem, którego nie znałam i z większością ludzi, których nie znałam. Tak było, gdy dzień przed pielgrzymką do Częstochowy zdecydowałam się iść i co więcej pełnić funkcję muzycznej w grupie, w której prawie nikogo nie znałam. Wzięłam gitarę i ruszyłam w drogę. Tak było również we wrześniu, gdy zdecydowałam się jechać na tydzień w Tatry ze studentami z duszpasterstwa. Warto przełamywać swój strach i wychodzić ze swojej strefy komfortu, kiedy to na przykład łatwiej i przyjemniej jest siedzieć w domu niż zdecydować się jechać gdzieś z ludźmi, których się nie zna.
Studentka
Podstępne lenistwo
Nic mi się nie chce. Nie chce mi się uczyć, chodzić do szkoły, spotykać ze znajomymi. Najchętniej nie robiłabym nic, choć w sumie niezupełnie. Pragnę zacząć pisać bloga. Tyle tylko że chcę pogodzić naukę (mam jeszcze w tym roku egzaminy gimnazjalne) z pasją. Muszę najpierw znaleźć jakąś motywację do nauki. Pierwsze trójki zagościły już w dzienniku. Co robić?
Niepewna
Zapełniony tydzień
Mam zamiar powiedzieć mamie, że chcę zacząć treningi. Boję się, że od razu powie NIE. Mogłabym jeździć autobusem. Tylko jeszcze mam w planie zajęcia w klubie i korepetycje. Moja koleżanka ma zajęcia muzyczne, angielski i sport. Wolne w soboty i niedziele. Ja też bym chciała mieć taki zapełniony tydzień. Co powiedzieć mamie, by się zgodziła na sport?
Szóstoklasistka
