wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2504 | WYNIKÓW
Nic z tego nie rozumiem
Kolega z klasy ślicznie się uśmiechał, odprowadzał po szkole, kilka razy przytulił. Byłam pewna, że mu na mnie zależy. Pewnego dnia widzę, że on przytula koleżankę, cmoka ją w policzek na powitanie, zagaduje do niej, żartuje z nią. Ale kilka dni później wpadliśmy na siebie w parku, ucieszył się, objął, zaprosił na lody. Nic z tego nie rozumiem.
15-latka
Na wojennej ścieżce
Gdy byłam na urodzinach przyjaciółki wszyscy oprócz mnie patrzyli na
idiotyczny według mnie program. Powiedziałam co o tym programie myślę i jedna z koleżanek powiedziała że to ja jestem idiotyczna. Zdenerwowałam się i powiedziałam, że jak ona śpiewa wychodzi to na jedną, wielką katastrofą. Wtedy ona zaczęła mnie mieszać z błotem i karykaturować moje śpiewanie. Od tego dnia po raz kolejny jesteśmy znowu na wojennej ścieżce. Co z tym zrobić?
Nastolatka
Jak koguty
Pewien kolega jest jednym z moich najlepszych przyjaciół. Lecz prawie codziennie się kłócimy, a potem znów godzimy. On jest super przyjacielem lecz gdy się pokłócimy... Niedawno okazało się, że on przeprowadza się na moją ulicę. Bardzo się z tego ucieszyłem ,on z resztą też. Rozmawialiśmy jakie to będziemy robili imprezy, wyścigi na rowerach i wiele
innych. Boję się jednak, że będziemy się kłócić i przestaniemy się przyjaźnić. Czy mogłaby mi Pani coś doradzić?
12-latek
Zapanować nad wybuchem
Jak radzić sobie z wybuchem złości, gdy siostra mnie nieustannie prowokuje i jeszcze się śmieje, że zna moje reakcje. Mama zawsze jest po jej stronie. Kocham je obie, ale nie znoszę tego, że "wiedzą" (siostra zwłaszcza), jak powinnam wyglądać, jaka powinnam być, wiedzą nawet co myślę i jak się zachowam. Krzyczę: "Zajmij się sobą". Nie pomaga. Najgorsze jest to, że za każdym razem wybucham, a później muszę przepraszać, a ostatnio siostra nawet nie podała mi ręki, mimo że wiedziała, że to wszystko jej wina. Czuje się bezkarna mając za sobą poparcie mamy. Jest ode mnie rok starsza, ale zachowuje się jak ktoś od wychowania dzieci. Razem z młodszym bratem mamy dość. Tata to widzi, ale kiedy próbuje rozmawiać z mamą, ona nie da złego słowa powiedzieć, tym bardziej, że jego bardzo często nie ma w domu, ma dwie prace…
16 latka
Z czego zrezygnować?
Gram na instrumentach, tresuję psa, czasami piszę powieść, gram na komputerze (zauważyłam, że niewiele brakuje mi do
uzależnienia) i chodzę do stajni, gdzie zajmuję się końmi. Chciałabym także się nauczyć na nich jeździć, ale moi rodzice się na to nie zgadzają. W szkole uczę się bardzo dobrze, ale idzie mi (powoli) coraz gorzej. Rodzice chcą mi zabronić spotkań ze zwierzętami (uważają, że cały czas o nich myślę - tak samo jak o grach i dlatego opuszczam się w nauce), a ja bardzo je kocham i wolę ograniczyć dostęp do komputera. Co do ćwiczeń na instrumentach, także się opuszczam, a moi rodzice nie mają dużo pieniędzy i coraz częściej mówią, że mało ćwiczę i wypiszą mnie ze szkoły muzycznej. Muzyka jest moją drugą miłością obok książek i zwierząt. Pomijam problemy z moimi rówieśnikami z klasy, bo takie też mam.
Co mam zrobić? Proszę o dobrą radę.
Gimnazjalistka, 14 lat
Jak być sobą?
Co mam robić, żeby być prawdziwą, być sobą-szczególnie w szkole. Problem jest w tym, że ja sama chyba nie do końca wiem, kim jestem, jaka chcę być. Z jednej strony czasem jestem nieśmiała, a z drugiej odważna. Chcę być towarzyska, ale łatwiej mi się otworzyć w gronie dobrych znajomych, przyjaciół. Nie lubię jak ktoś mi mówi, że jestem spokojna, poukładana, porządna, uczciwa, czysta, bo w ustach rówieśników i kolegów to brzmi tak prawie kpiąco. Nie chcę na siłą udawać. Staram się być miła, koleżeńska, no i później staję się taką klasową "ratowniczką" od wszystkiego. Nie do końca mi to pasuje. Jak być radosną, ale nie taką "zawsze do usług"? Ostatnio usłyszałam z ust jednego kolegi, że jestem od niego mądrzejsza. Może chodziło mu o to jak się uczę, ale na pewno mówił to poważnie i szczerze, nie wiedziałam jak zareagować na takie stwierdzenie. To było nawet miłe. Tylko, że wtedy sobie uświadomiłam, że może koledzy się mnie boją? Że jestem dla nich "za mądra", mam swoje zasady(typu nie ściągam i nie daję ściągać na sprawdzianie). Mama zwróciła mi kiedyś uwagę, że mogę
być dla moich rówieśników taki "ukłuciem" w sumienie. Czasem zdarzy mi się powiedzieć coś niemiłego, uszczypliwego, jakiś taki hmmm..."hejt" no i wtedy się zaczyna-...ja cię nie poznaję itp. Nawet "zyskałam" sobie opinię, że mam ostry język. Zdaję sobie z tego sprawę i nad tym pracuję. Ale czy właśnie takie wady mam "ukrywać" przed klasą? Czuję się momentami uwikłana, skrępowana, nie wiem czy się odezwać. Boję się o swoją pozycję, bezpieczeństwo? Nie wiem. Wiem, że chcę być sobą. Czy może mi Pani jakoś pomóc
Gimnazjalistka klasa III
Najnowsze w serwisie
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
Najpopularniejsze
- Ministranci ze Starej Wsi
- A co ja z tego będę miał?
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
