wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3780 | WYNIKÓW
Nowy obowiązek
Pani wysłała nas na cmentarz, aby podlać świeżo posadzone aksamitki i begonie. Nie mam nic przeciwko, bo do naszego cmentarza można dojść polami, a wracać okrężną drogą, więc wspaniały spacer jest pewny. Niestety, jakoś długo dziewczyny podlewały kwiatki. Potem okazało się, że zatrzymała je znana z kościoła Pani Agnieszka i wskazała na grób pierwszego powojennego dyrektora szkoły.
WIADOMOŚCI Z DOMU NADZIEI marzec, kwiecień, maj/2008
Po ponad trzech miesiącach zwracamy się do Was z kolejnym listem, a w nim o tym, co nowego wydarzyło się w naszym małym ośrodku i na ulicach odległej od Was Lusaki. Deszcze ustały już na dobre, drogi dojazdowe już prawie odbudowane i od dobrych kilku tygodni nie spadła ani kropla wody z nieba, w zamian rozpoczęły się zimne noce i poranki.
Rozładuj stres
Czasami wracam ze szkoły tak nerwowa, że nie wiem, jak rozładować emocje. Jeśli jest siostra, to zaraz się z nią kłócę, ale ostatnio ona wraca później. No i zdarzył się, ż e uderzyłam w stolik, niechcący stłukłam dosyć drogi wazon strasznie mi głupio, przyznałam się przeprosiłam. Może kupię sobie worek treningowy? Ale on będzie głupio wyglądał w moim pokoju.
Gimnazjalistka
Wybuch entuzjazmu
Marianki schodziły się na dzisiejsze zebranie jakoś niemrawo. Czy to Kinga zaraziła je złym humorem, czy w powietrzu wisiało coś złego? Nie wiem. Bardzo brakowało mi zwyczajnego w tej grupie entuzjazmu, okrzyków, śmiechu. Do tego usłyszałam, że wczoraj na Drodze Krzyżowej sporo dziewczyn było nieobecnych, więc pozostałe poszły na łatwiznę i niemrawo odczytały skopiowane rozważania, nawet ich wcześniej nie czytając.
Nic na siłę
Mam kilka koleżanek, z którymi miałam kiedyś bliski kontakt, ale nasze drogi się zupełnie rozeszły, nie mamy już o czym rozmawiać. Mam wyrzuty sumienia, że powinnam się z nimi zobaczyć przez wakacje, ale szczerze powiedziawszy ciężko mi się do tego zebrać. Nie jestem zbyt towarzyską osobą, lubię spotykać się z bliskimi mi ludźmi, przyjaciółkami, a spotkania tylko na 'plotki' trochę mnie męczą. Czy powinnam czekać tylko na przypadkowe spotkania?
Licealistka
Marzenie o tenisie
Podczas wakacyjnego turnusu mieliśmy zajęcia z profesjonalnym trenerem tenisa. Szło mi naprawdę dobrze. Zauważył też to trener i powiedział, że mógłbym zapisać się na jakieś lekcje. Bardzo chętnie bym tak zrobił, ale mieszkam na wsi. Mamy co prawda orlika, ale nie mam z kim grać. Poza tym, to dość drogi sport, a w mojej rodzinie sytuacja materialna wygląda bardzo słabo. Nie chodzi mi o karierę tenisisty, ale przyjemność gry.
Gimnazjalista
„Z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie” (Łk 21,17-19)
Cztery lata temu 16 października rano 17-letni Ayman jak co dzień wyszedł z domu. Nie pomyślał nawet, że to będzie jego ostatnia droga do szkoły. Ayman Nabil Labib był chrześcijańskim Koptem. Mieszkał z rodzicami w Mallawi, w środkowym Egipcie. Jak większość Koptów, zgodnie z tradycją, na prawym nadgarstku miał wytatuowany znak krzyża. Od dziecka przypominał mu, do Kogo należy.
Tajemniczy błysk w oku
Na klasowej wycieczce siedział za mną. Widziałam, jak się we mnie wpatrywał. Potem bardzo dużo rozmawialiśmy. W zabawie koledzy kazali mu zawołać, że mnie kocha. Był czerwony ze wstydu, ale zawołał. W drodze powrotnej trochę mi z kolegami dokuczał, więc się obraziłam, ale mnie przeprosił. Serdecznie pożegnał mnie na koniec. Co oznacza to dokuczanie, a potem szczere przepraszanie i tajemniczy błysk w oku? Proszę o odpowiedź i rady.
Nastolatka
Ja też czytam
. Ja też czytam! Pewnie, że nie są to przygody radosnych mieszkańców Bullerbyn. Ja czytam ślady. Gdy tylko wychodzę na chodnik, w mój czuły na zapachy nos uderza niesamowita ilość bodźców. Po wejściu na alejki dostaję po prostu bombę informacyjną. Wiem, kto przede mną szedł tą drogą, które drzewo i jakie krzaki są aktualnie naszymi słupami ogłoszeniowymi. Dlatego muszę w tych miejscach zatrzymywać się bardzo długo. Niestety, rodzina tego nie rozumie.
Bezradność wyśmiewanych
Nasza klasa jest spokojna i dobrze się uczymy. Za to klasa równoległa jest głośna, niemiła, uważają się za "modne". Wszystkie mają telefony i cuda techniki nowoczesnej. Ciągle głośno nas komentują, śmieją się z nas i uważają się za "wyższe". Czasem się do nas źle odnoszą i dochodziło nawet do tego, że zastępowały mi drogę i nie pozwalały przejść. Co zrobić z taką klasą?
12-latka
