wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1977 | WYNIKÓW
Przesadna krytyka
Mama osądza świat bardzo krytycznie. Dobrze się uczę, nie sprawiam problemów, a i tak wciąż słyszę krytykę. Każde drobne potknięcie w szkole, to powód do snucia pesymistycznych komentarzy, jak to nic mi się w życiu nie uda, bo jestem beznadziejna. Rozmowy nic nie dają, bo po kilku dniach sytuacja się powtarza.
Licealistka
Wieka presja
Do mojej szkoły chodzi kilka fajnych dziewczyn, ale ja nie umiem przebywać w grupie. Wszystko przez mój charakter. Jak zacznę z którąś z nich rozmawiać, to rozmowa szybko się kończy, bo nie wiem, co mam za bardzo powiedzieć, o czym rozmawiać. Nie mam odwagi którejś z nich powiedzieć, że mi się podoba. Z drugiej strony, jeżeli nie znajdę kogoś, w kim się zakocham i nie będę mógł szczerze porozmawiać, to zwariuję.
Gimnazjalista
Nieco sztywny tata
Mamy z bratem niby bardzo fajnego tatę. Dba o nas, ciężko pracuje, by niczego nie brakowało. Jeździ z nami na wycieczki rowerowe lub samochodowe. Zawsze jest cel, zwiedzanie, poznawanie, uczenie się czegoś pożytecznego. Niestety, nasz tata jest bardzo sztywny. Nie można z nim swobodnie pogadać o życiu, zbywa moje pytania o jego dzieciństwo czy młodość. Doceniam starania taty, ale męczy mnie czasami sztywna atmosfera naszych wycieczek.
13-latek
Sam zdecyduj
Przyjaźnię się z dawną koleżanką z gimnazjum. Poszliśmy do różnych liceów. Z czasem pisaliśmy prawie codziennie. Rozwinęła się przyjaźń. Na zmianę rozpoczynaliśmy rozmowę. Mówiła mi, że jestem wyjątkowy. Pomyślałem sobie zbyt wiele. Powiedziała mi, że traktuje mnie jak ,,męską'' wersję koleżanki. Ostatnio zwierza mi się, że podoba się jej pewien chłopak. Czy ta znajomość ma sens?
Licealista
Wypłakac się, a potem działac
Przez kilka miesięcy chodziłam z cudownym chłopakiem. Było jak w bajce. Spacery, rozmowy, miłe słowa, poczucie bliskości. I nagle on mówi, że nie chce, że jego to przerasta, że nie ma nikogo, ale po prostu nie dorósł. Czuję się koszmarnie, płaczę, nic mi się nie chce, nie potrafię dojść do siebie, wspominam bez końca...
Porzucona 14-latka
Dziecinne zachowanie
Byliśmy przyjaciółmi, chodziliśmy nawet krótko ze sobą. Zerwaliśmy, bo uznałam, że za wcześnie na takie relacje, że to nie ma sensu. Teraz on udaje, że mnie widzi, nawet cześć nie powie. Denerwuje mnie ta sytuacja i mam ochotę na rozmowę z nim. Kluczymy po szkole, ale to nie jest proste, ciągle gdzieś tam się widzimy.
14-latka
