wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1074 | WYNIKÓW
Poczucie własnej wartości
Nie mam chłopaka i jest mi z tego powodu coraz ciężej i smutniej. Tak bardzo chciałabym mieć się komuś wyżalić, przytulic, mieć poczucie bycia kochaną. Od dawna podoba mi się jeden z kolegów, ale on chyba bardzo dba o swoją wolność, z żadną dziewczyną się nie wiąże, dla niego liczy się sport, komputery, koledzy. Jest mi coraz ciężej, moja samoocena spada.
Gimnazjalistka
Być narzędziem...
Od września jestem w nowej szkole. Obawiałam się tego, bo kiedy szłam do gimnazjum, moje oczekiwania nie spełniły się tak, jak marzyłam. Zawierzyłam tym razem wszystko Panu Bogu. Bardzo mi to pomogło i zmieniło się moje podejście, zmieniłam się ja. Teraz w technikum jestem dla niektórych osób wsparciem. Niestety, nieraz zdarza się, że nie wiem, co powiedzieć, co zrobić. W rozmowach staram się być szczera, ale czy uważa Pani, że mówienie o własnych, nieraz trudnych doświadczeniach, to dobre rozwiązanie? Wydaje mi się, że wtedy zyskuję pewne zaufanie drugiej strony. Jestem blisko Boga i bardzo mi to pomaga. Chciałabym być jednak też pożytecznym Jego narzędziem.
17- latka
Nikt z nikim nie rozmawia
Byliśmy dla siebie z pewnym chłopakiem bardzo bliscy, nigdy nie nazwalibyśmy się parą, gdyż był to kiedyś chłopak mojej przyjaciółki. Nasza znajomość trwała kilka lat, wspólnie wyjeżdżaliśmy np. z oazy i bardzo dobrze czuliśmy się w swoim towarzystwie. Nagle przestał się do mnie odzywać. Nie mam pojęcia, dlaczego tak się stało, być może jest coś o czym nie wiem ,ponieważ cała paczka się rozleciała i nikt już z nikim nie rozmawia. Tęsknie za nim i chciałabym z nim porozmawiać, ale obawiam się, że może nie zechcieć. Odszedł z oazy, ale nadal jest ministrantem, widujemy się w kościele.
16-latka
Zaburzona hamonia
Nie pojechałam jako animatorka na oazę, ale nie czuję się z tym dobrze. Często rozpraszam się na modlitwie, zauważyłam też, że pogorszyły się moje relacje z rodziną, jestem dla wszystkich nieuprzejma i denerwuję się, nawet jak ktoś ma dobre zamiary. Nie umiem panować nad sobą i , choć nie chcę, sama wszystko psuję. Może wynika to z braku odpoczynku, ale postanowiłam odpoczywać tylko w niedzielę, choć i tak to nie zawsze się udaje. Wiem, że to mój wybór, ze uczę się w wakacje (przez pierwszy tydzień
przerabiałam podręcznik do następnej klasy) i prawie nie robię nic poza tym, ale nie potrafię z tego czerpać satysfakcji. Spotykam się z moją nauczycielką, ona wierzy we mnie, ale też stawia wysoko poprzeczkę i podała mi np. co „mogę” przeczytać gdy wyjadę. Mam do siebie pretensje, jak zjem coś czego nie powinnam i wydaje mi się, że ciągle muszę ćwiczyć. Moja rodzina o tym nie wie, a to jest męczące, gdyż raczej nikt nie przejmuje się wagą i nie rozumie po co sobie czegoś odmawiać, więc wszędzie jest pełno niezdrowych przekąsek i jestem nimi częstowana.
Zestresowana nastolatka
Intrygująca nowa koleżanka
Bałam się iść do szkoły po wakacjach, bo były nieporozumienia między mną i koleżanką. Ale nie stało się nic złego, ona tylko na mnie spoglądała. Pojawiła się nowa dziewczyna w klasie, ale źle do mnie nastawiona koleżanka zawładnęła nią. A ja bym chciała ją poznać. Mama mi doradziła, z którymi dziewczynami mam być w kontakcie i ja się zgadzam, ale ta nowa mnie intryguje. Podejrzewam, że na przerwach nigdy nie będzie sama.
Szóstoklasistka
