wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 676 | WYNIKÓW
Spokojna w Bożch rękach
Kiedy powoli zaczęto ogłaszać listy przyjętych na poszczególne uczelnie, dowiedziałam się, że moja koleżanka, którą traktuję jak najbliższą przyjaciółkę (choć nigdy nie nazywamy się 'przyjaciółkami' - czasem lepiej niektórych słów nie nadużyć. Poza tym, czy nie liczą się bardziej wzajemne czyny, więź, niż to, jak je nazwiemy?) będzie studiowała jednak w innym mieście, nie tam gdzie ja. Teraz widzę, że jej nauka w stolicy była bardziej moim marzeniem niż jej, że to ja naciskałam i chciałam, by tam poszła. Dlatego nagle wizja studiowania w stolicy stała się dla mnie przerażającą, a mające się wkrótce ziścić marzenie - raczej sennym koszmarem.
Lęk przed gimnazjum
Boję się gimnazjum, że będą mnie każdej przerwie gnębić, wyzywać, bić, ubliżać i wszystkich będą buntowali przeciwko mnie. Dwie dziewczyny z naszej klasy strasznie się na mnie uwzięły i przed wakacjami pokazały, jakie mają wpływy. Przekonały większość, by się ode mnie odwrócili. Gdy teraz dowiedziałem się, że one idą do tego samego gimnazjum, to chyba lepiej, jeśli zmienię szkołę.
13-latek
Nieporozumienia z mamą
Nie dogaduję się z mamą. Kłócimy o byle co. Prawie wszystkiego mi zabrania, nie mogę mieć własnego smartfona, nie mogę używać wulgaryzmów. Zmieniła mi hasło do komputera i teraz mogę z niego korzystać tylko, gdy mi pozwoli. Od jakiegoś czasu piszę na pewnej stronie opowiadania i pomaga mi to odpocząć. Jestem uczennicą piątkową, ale kiedy w tym roku doszły nam biologia, fizyka i chemia, to moje oceny się pogorszyły i na semestr miałam z tych przedmiotów 4. Niczego nie potrafię mamie wytłumaczyć.
Siódmoklasistka
Jezus przebaczył
Koleżanki się na mnie obraziły, bo ostro sprzeciwiłam się pijaństwu na wycieczce. Wmieszały w tę sprawę dziewczyny mające zamiar popijać, więc one też mnie unikają, nie odpisują, nie odbierają telefonów. Zrezygnowałam z wycieczki. Rodzina mnie wspiera, brat rozśmiesza, ale mi żal. Żal mi tych chwil razem spędzonych, wpisów do pamiętnika. Ile razy siedziałam cicho, kiedy nie zgadzałam się z ich opiniami. Ile razy uśmiechałam się mimo że byłam na nie zła? Czuję się trochę jak Jezus (choć nie ma co porównywać jego cierpienia z moim) opuszczony i zdradzony.
Szóstoklasistka
Władcza mama
Moja mama ma bardzo władczy charakter. Do tego jest wybuchowa. Byle drobiazg wyprowadza ją z równowagi. Najchętniej rządziłaby wszystkimi i wszystkim. Już postanowiła, że ja będę lekarzem i nawet nie pyta mnie o zdanie. Tymczasem ja mam problemy z nauką, nie nadaję się na profil biologiczno- chemiczny, bywam rozmarzona, czytam w tajemnicy przed mamą powieści, leniuchuję, chociaż od rana jestem pospieszana. Tato ceni sobie tylko święty spokój i we wszystkim mamie ustępuje. Coraz częściej myśl,by uciec z domu.
Gimnazjalistka
